Erfiljóð um Steinunni Hallsdóttur frá Garði, Hegranesi. Flutt í Sauðárkrókskirkju 22.10.1946. Undir ljóðinu eru skammstafir M.R.

Kveð ég þig, vina mín kærlega, blítt
kveð þig með þökk fyrir gamalt og nýtt.
Leifturhratt birtist mér lífsferill þinn
ljósmyndum bregður á spegilflöt minn.

Fjölþætt var æskunnar eldheita þrá
ei voru skólarnir margbreyttir þá.
Skilyrði að hugsjóna skaandi auð
skömmtun úr hnefa oft steinn fyrir brauð.

Samt varstu menntuð, þú lærðir þá list
lífið að meta sem fjölskóla vist.
Oft voru störfin þín unnin af snilld
orðræðan harðskeytt, en ljóðræn og mild.

Gott var mér ungri, að geta til þín
gengið og skiulagt lífsviðhorf mín.
Holl ráð og tilsögn ég þáði af þér,
það hefur vegnesti drjúgt orðið mér.

Samvistum okkar ég einkað get flest
er mér, sem húsfreyju, reynst hefur bezt.
Víðsýn og traust einatt veittir þú styrk
vafðir mig örmum, ef leið gerðist myrk.

Barnanna minna oft brostir þú til
byggðu þau hjá þér sín hláturna spil.
Ævintýr þín þeirra auðugu sál,
ávallt þú skildir hið barnslega mál.

Sundið er lokað. - Ég líft eftir þér,
ljúfsárar minningar smábirtast mér.
Ekkert er glatað, sem gerðir þú vel.
Guði sé lof! Honum safn mitt ég fel.

Trúin var ljósgjafi og leiðarsteinn þinn,
lífsvonin opnar þér guðshimin sinn.
Vertu því sæl, er á vinar þíns fund
víkuru á ný, eftir skilnað um stund.