"Hinn 4. maí 1872 var gefin út tilskipun um sveitarstjórn á Íslandi. Þá komust amtsráð, sýslunefndir og hreppsnefndir á laggirnar...Sýslunefnd skipuðu að öllum jafnaði 6-10 fulltrúar, kosnir af sveitarfélögum. Ef hreppar voru fleiri en tíu í sýslu, skipuðu nefndarmenn hinna fjölmennari föst sæti í sýslunefnd, en hinir fámennari hreppar skiptust á sýslunefndarmönnum..."
Á "þjóðhátíðinni á Reynistað" sem svo hefur verið nefnd og haldin í Espihólsstofu Eggerts Briem í júlí 1974 voru mörg þjóðþrifamál rædd og hófst í kjölfarið mikil vakningaralda sem hreif með sér unga sem aldna. Samgöngumál voru þar ofarlega á baugi og fór það svo að bættar samgöngur, einkum brúarsmíð, voru efst á málaskrá sýlsunefndar um áratugaskeið.
Eggert Briem kvaddi til fyrsta sýslunefndarfundar Skagfirðinga 8. október 1874 og voru þangað mættir fulltrúar 7 hreppa. Til ársins 1897 voru hreppar sýslunnar 12 . Ákveðið var að þeir fulltrúar þeirra tveggja hreppa sem ekki áttu sæti í nefndinni hverju sinni skyldu mega vera viðstaddir fundi og hafa þar málfrelsi. Var reynt að halda fundina sem næst miðbiki sýslunnar. Sýslunefnd starfaði til ársins 1988.

Jóhannes Örn Jónsson, f. 01.10.1892. Foreldrar: Jón Jóhannesson, bóndi í Árnesi og f.k.h. Ólína Ingibjörg Ólafsdóttir. Ólína lést þegar Jóhannes var á barnsaldri og giftist Jón faðir hans Gróu Sveinsdóttur og gekk hún Jóhannesi í móðurstað. Jóhannes ólst upp við almenn sveitastörf en naut engrar fræðslu fram yfir almenna barnafræðslu. Hann aflaði sér þó sjálfur margvíslegrar menntunar og fróðleiks og var mjög skáldmæltur. Ungur hóf hann söfnun á þjóðsögum og vann að því alla ævi. Maki: Sigríður Ágústsdóttir frá Kjós í Reykjafirði í Strandasýslu. Bjuggu í Fagranesi í Öxnadal 1930-1934, á Neðstalandi 1934-1935. Bóndi og skáld á Steðja á Þelamörk. Þau brugðu búi skömmu áður en Jóhannes lést og fluttu til Akureyrar. Þau eignuðust fjögur börn. Jóhannes Örn gaf út ljóðasafnið Burkna árið 1922. Einnig gaf hann út Dulsjá, Skuggsjá og Sagnablöð og síðast Sagnablöð hin nýju sem út komu 1957. Átti auk þess í handriti mikið safn þjóðsagna og annars fróðleiks, sem að mestu mun hafa verið frágengið til prentunar er hann lést. Hann tók upp höfundarnafnið Örn á Steðja skömmu eftir að hann kom þangað. Fékkst einnig við bókband og ýmis fræðstörf og mun m.a. hafa verið manna fróðastur um mannanöfn.