Lestrarfélag var tegund íslenskra félagasamtaka sem voru fyrst starfrækt undir lok 18. aldar og voru eins konar forverar almenningsbókasafna. Með setningu laga um almenningsbókasöfn árið 1955 dró mjög úr starfsemi lestrarfélaga. Ekki er alltaf gott að gera greinarmun á litlu bókasafni og lestrarfélagi en samskrá yfir bókasöfn og lestrarfélög á Íslandi fyrir tímabilið 1790-1955 telur 431 stykki. Líftími þeirra var misjafn, frá fáeinum árum og í marga áratugi fram á daginn í dag. Nokkuð var um að lestrarfélög klofnuðu eða rynnu saman á þessu tímabili, þá lagðist starfsemi sumra niður á tímabili.

Líkt og almenningsbókasöfn í dag voru lestrarfélögin stofnuð í þeim tilgangi að safna saman féi til kaupa á bókum. Í upphafi voru lestrarfélögin fámenn. Félagsmenn voru fyrst og fremst embættis- og menntamenn. Með tímanum settu lestrarfélögin sér starfsreglur og fengu úthlutaða styrki frá hinu opinbera sem sá gagn í menntunarhlutverki lestrarfélaganna.
Sveitablöð, 6. tölublöð frá 1-5 og svo 7. tölublað. Handskrifað 5 1/2 örk tvö fyrstu blöðin, 3 tölublað 6 arkir og síðustu 3, 8 arkir.