,,Málfríður Friðgeirsdóttir fæddist 9. júní 1859 (eða 1858, ósamræmi í heimildum) í Áshildarholti í Skarðshreppi í Skagafjarðarsýslu. Foreldrar hennar voru Hólmfríður Jónsdóttir og Friðgeir Árnason og með þeim fluttist Málfríður ung vestur í Laxárdal í Húnavatnssýslu þar sem hún ólst upp. Rúmlega tvítug fór Málfríður sem bústýra til Magnúsar Björnssonar í Selhólum og eignaðist með honum eina dóttur, Helgu (1885-1946). Þremur árum síðar eignaðist hún son, Friðrik (1888-1924), með Jóni Kaprasíussyni á Gvendarstöðum. Málfríður flutti með börn sín á Sauðárkrók og árið 1894 giftist hún Þorkeli Jónssyni beyki. Þau eignuðust ekki börn saman en ólu að mestu upp fjögur barnabörn Málfríðar, þrjú börn Helgu og son Friðriks. Að auki bjuggu gamalmenni oft á heimili þeirra. Málfríður missti son sinn þegar hann hrapaði í Drangeyjarbjargi, 36 ára að aldri. Eiginmann sinn missti hún skömmu síðar. Dóttir hennar og tengdasonur misstu bæði heilsuna, tengdasonur hennar lést langt um aldur fram en dóttirin lifði í mörg ár, að miklu leyti í sturlun, bjó ein við slæman kost á Sauðárkróki og þvældist um." ,,Kjarkur hennar og dugnaður var óbilandi allt til enda þrátt fyrir erfiðleika og áföll." Málfríður starfaði allmikið að félagsmálum, einkum bindindismálum og var heiðursfélagi í stúkunni „Gleym mér ei“ á Sauðárkróki. Málfríður var hagmælt og setti saman tækifærisvísur og kvæði sem safnað var saman á bók 1950."