"Hinn 4. maí 1872 var gefin út tilskipun um sveitarstjórn á Íslandi. Þá komust amtsráð, sýslunefndir og hreppsnefndir á laggirnar...Sýslunefnd skipuðu að öllum jafnaði 6-10 fulltrúar, kosnir af sveitarfélögum. Ef hreppar voru fleiri en tíu í sýslu, skipuðu nefndarmenn hinna fjölmennari föst sæti í sýslunefnd, en hinir fámennari hreppar skiptust á sýslunefndarmönnum..."
Á "þjóðhátíðinni á Reynistað" sem svo hefur verið nefnd og haldin í Espihólsstofu Eggerts Briem í júlí 1974 voru mörg þjóðþrifamál rædd og hófst í kjölfarið mikil vakningaralda sem hreif með sér unga sem aldna. Samgöngumál voru þar ofarlega á baugi og fór það svo að bættar samgöngur, einkum brúarsmíð, voru efst á málaskrá sýlsunefndar um áratugaskeið.
Eggert Briem kvaddi til fyrsta sýslunefndarfundar Skagfirðinga 8. október 1874 og voru þangað mættir fulltrúar 7 hreppa. Til ársins 1897 voru hreppar sýslunnar 12 . Ákveðið var að þeir fulltrúar þeirra tveggja hreppa sem ekki áttu sæti í nefndinni hverju sinni skyldu mega vera viðstaddir fundi og hafa þar málfrelsi. Var reynt að halda fundina sem næst miðbiki sýslunnar. Sýslunefnd starfaði til ársins 1988.

Foreldrar: Davíð Guðmundsson, prestur og alþingismaður á Felli og síðar prófastur á Hofi í Hörgárdal og kona hans Sigríður Ólafsdóttir, f. 1839. Guðmundur ólst upp með foreldrum sínum og fékk hjá þeim uppfræðslu. Varð gagnfræðingur frá Möðruvallaskóla 1883. Vann að búi foreldra sinna næstu árin en reisti síðan bú með konu sinni að Hofi í Hörgárdal og bjó þar móti föður sínum 1892-1896. Bóndi á Hraunum í Fljótum 1896-1918, er Einar sonur hans tók við búsforráðum. Hafði ýmis trúnaðarstörf á hendi, m.a. hreppstjóri Holtshrepps 1889-1938, sýslunefndarmaður Holtshrepps 1898-1904 og 1906-1919. Var ritari sýslunefndar um áratuga skeið. Sat í Fasteignamatsnefnd Skagafjarðar. Formaður Kaupfélags Fljótamanna í 10 ár og Sparisjóðs Fljótamanna í 22 ár. Átti sæti í hreppsnefnd og var forgöngu- og stuðningsmaður allra helstu félags- og menningarmála í sveitinni. Guðmundur lagði mikla stund á að efla æðarvarpið á Hraunum og fann upp dúnhreinsunarvél sem hann notaði til þæginda og vinnusparnaðar. Safnaði þjóðlegum fróðleik og ýmsu er tengdist sögu Skagafjarðar.
Maki: Ólöf Einarsdóttir frá Hraunum í Fljótum. Ólöf var bústýra Einars sonar síns fram á gamals aldur, er hún flutti til Reykjavíkur. Einar var eina barn þeirra hjóna sem náði fullorðinsaldri.

Jónmundur fæddist 4. júlí 1874 á Viggbelgsstöðum í Innra-Akraneshreppi. Foreldrar hans voru Halldór, síðar múrari í Reykjavík og kona hans Sesselja Gísladóttir frá Bæ í Miðdölum. Jónmundur var stúdent 1896, cand. theol. 1900. Hann var settur aðstoðarprestur séra Helga Árnasonar í Ólafsvík 1900, veitt Barð í Fljótum árið 1902 og Mjóafjarðarprestakall 1915. Jónmundur var settur sóknarprestur í Grunnavík árið 1918. Hann var að auki við þjónustu í Kvíabekkjarprestalakki 1906-1908, Staðarprestakalli í Aðalvík 1938-1941 og Unaðsdalssókn frá 1918 um nokkurt skeið. Hann var sýslunefndarmaður í Skagafjarðarsýslu 1908-1915 og í Norður-Ísafjarðarsýslu frá 1921. Sr. Jónmundur var einn af merkustu prestum þessa lands og sérstæður persónuleiki. Kvæntist Guðrúnu Jónsdóttur frá Eyrar-Uppkoti í Kjós, þau eignuðust sjö börn.