Jóhann Jónsson, f. á Minna-Felli í Sléttuhlíð 16.02.1892, d. 01.10.1964 á sjúkrahúsinu á Sauðárkróki. Foreldrar: Jón Þorleifsson bóndi í Minna-Felli og kona hans Anna Jóhannsdóttir. Jóhann ólst upp hjá foreldrum sínum fyrstu ári ní Minna-Felli og var hjá þeim aldamótaárið 1900-1901 á Keldum í Sömu sveit. Þá brugðu þau búi og byggði Jón húskofa á Búðarhóli hjá Höfða. Þar bjuggu þau tvö ár en fluttust að Ytra-Ósi við Höfðavatn árið 1903, þar sem Jóhann var síðan til fullorðinsára. Var hann talinn fyrir búi foreldra sinna á Ytra-Ósi árin 1912-1913 en faðir hans lést 1914. Þá tók Anna ystir hans og Jóhann Eggertsson mágur hans við heimilisforráðum í Ytra-Ósi og mun Jóhann hafa verið í vinnumennsku eða lausamennsku næst árin. Árið 1918 keypti hann Geirmundarhól um vorið. Um haustið varð hann að skila aftur hálfri jörðinni en taka lán til að geta staðið í skilum með hinn helming jarðarinnar. Haustið 1919 seldi hann aftur þann jarðarpart og brá búið 1921. Þá fóru mæðginin í húsmennsku að Skálá og lést Anna þar vorið 1924. Jóhann stundaði vinnu og var m.a. eitthvað við sjósókn frá Siglufirði. Árið 1925 komst hann haftur yfir jarðnæði og hóf búskap á Krákustöðum, sem í dalegu tali voru jafnan nefndir Kot og bjó þar í 18 ár, til ársins 1943, en þá voru allar aðrar jarðir í dalnum komnar í eyði. Fluttist Jóhann þá að Mýrum og keypti þá jörð tíu árum síðar. Þar var auðveldara um aðdrætti og sjósókn, sem hann stundðai jafnan meðfram búskapnum
Fyrstu árin var Guðný, systir Jóhanns, ráðskona hjá honum, en árið 1928 kom Rósa Jóakimsdóttir til hans sem ráðskona. Hún var ekkja Björns Jónssonar frá Teigum í Flókadal, sem fórst með Maríönnu árið 1922.
Maki (sambýliskona frá 1928): Rósa Jóakomsdóttir (29.08.1893-23.08.1972) frá Nefsstöðum í Stíflu. Eftir að Jóhann dó bjó hún áfram með Eggert syni sínum á Mýrum, meðan heilsda leyfði. Rósa og Jóhann eignuðust 3 börn saman. Milli manna átti Rósa einn son og einnig átti hún börn með fyrri manni sínum.

"Hinn 4. maí 1872 var gefin út tilskipun um sveitarstjórn á Íslandi. Þá komust amtsráð, sýslunefndir og hreppsnefndir á laggirnar...Sýslunefnd skipuðu að öllum jafnaði 6-10 fulltrúar, kosnir af sveitarfélögum. Ef hreppar voru fleiri en tíu í sýslu, skipuðu nefndarmenn hinna fjölmennari föst sæti í sýslunefnd, en hinir fámennari hreppar skiptust á sýslunefndarmönnum..."
Á "þjóðhátíðinni á Reynistað" sem svo hefur verið nefnd og haldin í Espihólsstofu Eggerts Briem í júlí 1974 voru mörg þjóðþrifamál rædd og hófst í kjölfarið mikil vakningaralda sem hreif með sér unga sem aldna. Samgöngumál voru þar ofarlega á baugi og fór það svo að bættar samgöngur, einkum brúarsmíð, voru efst á málaskrá sýlsunefndar um áratugaskeið.
Eggert Briem kvaddi til fyrsta sýslunefndarfundar Skagfirðinga 8. október 1874 og voru þangað mættir fulltrúar 7 hreppa. Til ársins 1897 voru hreppar sýslunnar 12 . Ákveðið var að þeir fulltrúar þeirra tveggja hreppa sem ekki áttu sæti í nefndinni hverju sinni skyldu mega vera viðstaddir fundi og hafa þar málfrelsi. Var reynt að halda fundina sem næst miðbiki sýslunnar. Sýslunefnd starfaði til ársins 1988.