Hér fer frásögn Sölva af slagsmálum við þrjá menn. Þorbergur Eiríksson (1831-1896 bóndi í Syðri-Tungu, Tjörneshreppi í S.-Þingeyjarsýslu) réðst á Sölva upp úr þurru. Slær hann svo þungu höggi að hann er næstum rotaður. Því næst ræðst hann á hann ásamt tveimur mönnum öðrum og Sölvi segir þá ætlar að drepa sig. Sölvi var ekki í vandræðum með þessa menn og dróg þá fyrir sýslumanninn Sigfús Skúlason sem gerði mönnum þessum enga refsingu, en sigaði þeim á Sölva, gaf þeim leyfi til að gera hvað sem þeir vildu við hann.
Fyrri hlið síðunnar er reiðilestur yfir einhverjum ónafngreindum þó kemur nafnið kristján við sögu í lokin. Bakhliðin virðist vera óskyld framhliðinni en þar er Sölvi ávarpaður og honum lagðar lífsreglurnar. Hvernig hann ætti helst að haga sínu lífi.
Ljóð sem virðist vera ein samhangandi frásögn á bæði framhlið og bakhlið. Erfitt að greina einhver skil á milli erinda og formið virðist ekki vera mjög fast í reipunum en ljóðlínurnar eru mislangar. Fyrst eru óvildarmenn á Sölva í Ærlækjarseli tilgreindir en síðan beinist athyglin að píslum Sölva og sambandi hans við Guð.
Hér lýsir Sölvi vistinni hjá Jóhanni Pálssyni (1821-1862) og Margréti konu hans í Keldunesi. Honum líkar vistinn greinilega ekki vel og þykir nóg um róginn, lygina og fyrirlytninguna. Hann líkir frúnni m.a. við Gróu á Leiti.
Metúsalem er að segja mági sínum, Jóni Jónssyni frá Hóli, frá því sem á daga hans drífur. Meðal þess er núningur við tengdafjölskyldu á Bakka, skipsstrand við Finnafjörð, rán á góssi og búskapurinn á Bakka.
Bréfið er ritað í Eyhildarholti 9. janúar 1863 og er stílað á hreppstjóra. Undir bréfið ritar A. Gíslason sem er að öllum líkendum Árni Gísli Gíslason frá Ketu í Hegranesi en hann fluttist til Suðurnesja upp úr 1860. Árni er að biðja Jón um að innheimta eða taka við fjármunum sem Jón á Kimbastöðum skuldaði honum því hann verði fyrir sunnan um veturinn.
Bréf til Jóns Jónssonar "óðalsbónda" á Hóli í Sæmundarhlíð í Skagafirði frá Sigurði Kortssyni. Ritað á Bakkakoti 1. mars 1872. Eini maðurinn sem kemur til greina út frá Íslendingabók er Sigurður Kortsson fæddur 10.12.1825 - deyr 14.12.1902. Af bréfinu að dæma þá er hann vinnumaður eða húsmaður á Bakkakoti. Efni bréfsins fjallar um skuld sem Sigurður telur sig eiga inni hjá Jóni.
Fjögur sendibréf sem Þórarinn Magnússon sendir mági sínum, Jóni Jónssyni á Hóli í Sæmundarhlíð. Í bréfunum er mest fjallað um búskap, búrekstur og fjölskyldumál.
Uppboðsskrá ásamt upplýsingum um kaupendur og uppboðsverð. Nafngreindur kaupendur koma úr Seylu- og Staðarhreppi. Af nöfnunum má marka að uppboðið hafi átt sér stað á tímabilinu 1857-1875. Mögulega er þetta uppboðið á dánarbúi Guðmundar Þorvaldssonar (sjá uppboðsskilmála í sama safni).
"Skilmálar. Eptir hverjum seldir verða í Auðnum nokkrir fjemunir tilheyrandi að nokkruleiti danarbúi Guðmundar sál. Þorvaldssonar, en að nokkru fátækraeigum hjer í hrepp". Undir plaggið ritar Jón Stefánsson "innheimtumaður" en skjalið er ritað í Holtsmúla, 19. október 1875.
Á miðanum stendur: "Fátækraútsvar Sgnr. Jóns í Siglunesi er í ár 240 ... sem lagðir eru með ómagnum Guðbjörgu Kristjánsd. samastaðar. Hvanneyrarhrepp 8/10 77. Hreppsnefndin." Ekki fylgja með upplýsingar hvers vegna þessi skjöl eru í þessu skjalasafni. Á umslaginu stendur: "S.F. Herra Óðals bóndi Jón Jónsson á Siglunesi. áríðandi að berist fljótt og skilvíslega." Ekki sama rithönd og á miðanum.
Þessi texti fjallar um bón Jóns Bergþórssonar en hann vildi fá upphafsstafi sína skrautritaða. Nokkuð sem Sölvi gerði stundum fyrir samferðamenn sína og velgjörðarmenn. Líklega var Jón þessi fæddur 1797 og dó 1877.
Erindið fjallar um fjölda gagnamanna sem Hegranesingar þurfi að legga til smölunar í "Laxárdalsfjöllin" og "Útfjöllin". Erindið er að öllum líkendum til hreppsnefndar Staðarhrepps.
Undir reikninginn ritar V. Claessen sem er þá líklega Jean Valgard Claessen sem stýrði verslun Lud. Popp á Sauðárkróki frá 1878 til 1885. Á reikningnum má sjá að Jón hefur verið að versla blek, kaffi, hveiti og fleiri en lagt inn kjöt, gærur og ull.
