Foreldrar hans voru hjónin Friðrik Hansen, kennari, vegavinnuverkstjóri, oddviti og ljóðskáld frá Sauðá við Sauðárkrók og Jósefína Erlendsdóttir Hansen, saumakona og klæðskeri frá Beinakeldu, Torfalækjarhreppi, A-Hún. ,,Erlendur ólst upp á Sauðárkróki og Stóru-Giljá í Húnavatnssýslu hjá móðurbræðrum sínum. Hann var kosinn f.h. Alþýðuflokksins í fyrstu bæjarstjórn Sauðárkróks í júlí 1947 og var bæjarfulltrúi 1947-1950, 1960-1962 og 1966-1974. Var einn af stofnendum Iðnsveinafélags Skagafjarðar 1965. Erlendur hlaut meistarabréf í rafvirkjun 1956 og rak eigið rafmagnsverkstæði til 1972. Stofnaði og rak ásamt Jóhönnu Lárentsínusdóttur sambýliskonu sinni saumastofuna Vöku frá 1972-1988 og þar í framhaldi fasteignafélagið Erlendur Hansen sf. Erlendur var mikill áhugamaður um sögu og menningu Skagafjarðar og Húnavatnssýsla. Hann safnaði bókum, handritum og ljósmyndum og hélt vandaðar skrár yfir þær. Hann var einnig vel hagorður eins og hann átti ætt til og er til fjöldi ljóða og lausavísna eftir hann."
Erlendur átti eina dóttur. Hann og Jóhanna áttu ekki börn saman en Jóhanna átti einn son fyrir.

Foreldrar: Þorleifur Þorleifsson b. á Botnastöðum og k.h. Ingibjörg Magnúsdóttir. Halldór ólst upp hjá foreldrum sínum til 10 ára aldurs, er hann missti þau bæði. Fluttist hann þá til Ingibjargar systur sinnar og ólst upp hjá henni og manni hennar í Axlarhaga í Blönduhlíð. Halldór bjó á eftirfarandi jörðum; Ystu Grund 1888-1892, Löngumýri í Vallhólmi 1892-1893 og Þverá í Blönduhlíð 1893-1897. Til Sauðárkróks fluttist hann 1898 og þar átti hann heima til æviloka. Þar vann hann aðalega við járnsmíði og hafði eigin smiðju. Stuttu eftir að hann flutti til Sauðárkróks, gekk hann í stúkuna "Gleym mér ei". Gerðist fljótt áhugasamur um bindindismál og starfaði mikið fyrir stúkuna og að bindindismálum. Við leiksamstarfi fékkst hann nokkuð. Um skeið var hann gæslumaður barnastúkunar " Eilífðarblómið. Halldór kvæntist Sigríði Magnúsdóttur (1868-1902) frá Utanverðunesi, þau eignuðust þrjú börn.