Innbundin fundargerðabók í stærðinni 17,5x21 cm. Bókin er 221 númeraðar síður, þar af 3 auðar síður. Kápan er laus frá bókinni að hluta. Bókin er innsigluð.
Harðspjaldabók með ryðblettum á nokkrum stöðum inn við kjöl, blekklessum og blöð farin að losna, bók í þokkalegu ástandi og kjölur með límbandsborða, inn í bók eru 12 laus handskrifuð blö sem eru sett hjá bók. Þar er sendibréf Akureyri 13 oktober 1947, Minn kæri Sigurjón. Þar kemur fram að sunnudaginn 20 okt 1907 var stofnað Ungmennaféla Seyluhreppur.
Umsagnir frá skóla Margrete Petersen í Odense en þar nam Karlotta nám við handavinnu, skermasaum og leðurvinnu. Umsagnirnar skrifa Margrete Petersen og Karen Petersen 01.04.1937. Þær gefa Karlottu sín bestu meðmæli. Bréfið er stimplað sem staðfest afrit af Sendiráði Íslands í Kaupmannahöfn þann 27.07.1937.
Fjallfari, sveitarblað í Sauðárhreppi (Skörðum og Reykjaströnd) 1903-1904. Þetta tiltekna blað var gefið út á Veðramóti, 25.03.1905. Í ritnefnd voru: Björn Jónsson, Þór Björnsson, Guðrún Þ. Björnsdóttir.
Ljóð sem virðist vera ein samhangandi frásögn á bæði framhlið og bakhlið. Erfitt að greina einhver skil á milli erinda og formið virðist ekki vera mjög fast í reipunum en ljóðlínurnar eru mislangar. Fyrst eru óvildarmenn á Sölva í Ærlækjarseli tilgreindir en síðan beinist athyglin að píslum Sölva og sambandi hans við Guð.
Hér er bláendirinn á sögunni af Flóres og Blankiflúr og síðan hefst sagan af Júlíen og Fleurie án titils og formála. Uppruni sögunnar er ókunnur. Sagan á að gerast um 1830 og því er ekki um endursögn á riddarasögum að ræða og gæti þessi saga allt eins verið eftir Sölva sjálfan en hann ritar nafn sitt undir í lok sögunnar ólíkt því sem hann gerir við söguna af Flóres og Blankiflúr.
Sögumaður fer í fyrstu yfir þær híðingar sem Sölvi má þola en guðdómurinn gagnast Sölva ekki aðeins til stórkostlegra vinnuafkasta. Hann veitir honum styrk til að þola hverja þá raun sem hann þarf að þola. Sögumaður fjallar um ýmsa þætti guðdómsins sem styrkja Sölva eins og ást guðs og hin „eilífa speki“ sem gera Sölva að þeim vitra og góða manni sem hann er. Öðru máli gegnir um höfðingjana en líf þeirra einkennist af „lífleysi“, spillingu og synd. Sögumaður fer í fyrstu yfir þær híðingar sem Sölvi má þola en guðdómurinn gagnast Sölva ekki aðeins til stórkostlegra vinnuafkasta. Hann veitir honum styrk til að þola hverja þá raun sem hann þarf að þola. Sögumaður fjallar um ýmsa þætti guðdómsins sem styrkja Sölva eins og ást guðs og hin „eilífa speki“ sem gera Sölva að þeim vitra og góða manni sem hann er. Öðru máli gegnir um höfðingjana en líf þeirra einkennist af „lífleysi“, spillingu og synd. Á seinni síðu opnunnar heldur ferð Sölva áfram þó þeir séu nýlega búnir að senda hann um Austur og Norðurland senda þeir hann að stað aftur en í þetta skiptið með passa. Ferðinni er heitið alla leið á suðausturlandið að Stafafelli í Lóni. Sögumaður fjallar almennt um mannvonsku þá sem Sölvi má þola og þær birgðir sem hann má bera. Undir lok síðunnar fjallar sögumaður um hversu mikið veröldin hafi farið á mis við vegna þess hvernig ilskan og grimmdin hafi halið Sölva frá þeim störfum sem hefðu verið til mikilla bóta.
En ávarpar sögumaður Sölva sem virðist standa á einhverjum tímamótum, hann virðist vera á leiðinni eitthvað ef marka má ávarp sögumanns. Ef til vill er dómur gegninn og Sölvi á leiðinni til Kaupmannahafnar. Sögumaður biður hann um að íhuga hvaða stefnu hann muni taka þegar heim er komið og spyr hvort hann ætli að hafa visku drottins áfram að leiðarljósi í lífinu.
Á fyrri síðu þessa skjals boðar Sölvi áfram sína trú og fjallar sérstaklega um hvernig skuli feta veg dyggðarinnar, verða betri maður í dag enn í gær og standast freistingar heimsins með hjálp drottins. Á seinni síðunni sem er ekki í beinu framhaldi af þeirri fyrri varar Sölvi við bókstafstrú en hvetur til þekkingarleitar. Hann þykist vita að þeirri leiti líkur aldrei. Hann tekur vinnubrögð heimspekinga sér til fyrirmyndar en ræður frá því að trúa á bókstafinn í blindni.
Talið er að Gísli Halldórsson er bjó um tíma á Hjaltastöðum hafi ritað þetta sveitablað rétt fyrir aldamót. Ýmis efni, t.d. kveðskapur, þýddar sögur og pistlar og söguþættir. Hér hefur þriðji og fjórði árgangur varðveist.
Fjallfari, sveitarblað í Sauðárhreppi (Skörðum og Reykjaströnd) 1903-1904. Þetta tiltekna blað var gefið út á Veðramóti, 21.11.1903. Í ritnefnd voru: Björn Jónsson, Sölvi Guðmundsson, Jón Þ. Björnsson.
Fjallfari, sveitarblað í Sauðárhreppi (Skörðum og Reykjaströnd). Þetta tiltekna blað var gefið út á Ingveldarstöðum, nóvember 1904. Í ritnefnd voru: B. Sölvason, Kristinn Erlendsson, Sigurður Lárusson.
Sögumaður kynnir það sem á eftir fer sem grein. Hann ávarpar lesandann og fræðir hann um undur alheimsins. Fjallar um alföðurinn og eilífðina og virðist því vera hluti af speki og trúarkerfi Sölva. Efnið er ekki í neinu samhengi við það sem er á framhliðinni en greininni virðist ekki lokið neðst á síðunni og vantar því botninn.
Hefst á síðasta erindi ljóðsins en síðan tekur við frásögn Sölva sem er í samræmi við innihald ljóðsins en þar er fjallað um fólk sem stendur í vegi fyrir dyggðinni og spekinni með lygi sinni. Fólk þetta er handbendi andskotans á meðan Sölvi er á Guðs vegum og boðberi sannleikans.
Fundagjörðabækur Málfundarfélagsins og Ungmennafélagsins Vonar í Stíflu 1918-1945. Harðspjalda bók, búið að líma á kjölin. Bókin er blettótt en læsilegur texti.
