Vor í Skagafirði - tileinkað félaginu í "Varmahlíð"
Vor í Skagafirði (tileinkað félaginu „Varmahlíð“)

1. Nú er vor yfir jörð.
   Yfir fjall, yfir fjörð
   Hellast fossar af skínandi, blikandi ljóma.
   Hér er unaður nýr,
   Þegar árdagsblær hlýr
   Leysir allt, sem að lifir úr kveljandi dróma.
   Hið „ónýta“ og visna að hauðrinu hnígur,
   Til himinsins ilmur frá jörðinni stígur.
   Yfir bjartsýna þjóð,
   Með sín blíðustu ljóð,
   Vorsins brosandi herskari ástfanginn, syngjandi flýgur.

2. Nú ber Mælihnjúk hátt.
   Upp í heiðloftið blátt
   yfir héraðið rís hann í konungstign sinni.
   Eins og vörður í kring
   raðar hamranna hring.
   Hvílík tign, hvílík dýrð yfir sveitinni minni.
   Um Kaldbak og Tindastól tíbráin glitrar.
   Niður tignfríða Blönduhlíð berglindin sitrar.
   Út við eyjar og sund
   sefu8r Ægir sinn blund.
   Yfir öll´ eru ríkjandi blessaðar listdísir virtar.

3. Ó, þú sólvermda land;
   Ó, þú sagnauðga land;
   Þú ert sólarbros Guðs, á hans albesta degi.
   Þú ert allt, sem er hlýtt,
   sem er fagurt og frítt,
   sem er framsækið, ljósþyrst, á betrunarvegi.
   Þú er máttugt, sem Hólastóll goðborins siðar.
   Yfir Skaga og Fljót,
   yfir fald þinn og fót,
   breiðist friðarblær vorsins, sem skjókróna allaufgaðs viðar.

4. Hér þarf frjálshuga þjóð.
   Hér þarf framsækna þjóð.
   Hér skal forystumenning frá grundvelli rísa.
   Hér þarf listelska lund,
   Þó að lúin sé mund.
   Hér skal ljóssækin æska á brautina vísa.
   Í ljóselskar sálir skal guðtraustið grafið,
   sem glampandi breiður á sólarþyrst hafið.
   Hér þarf raunsterka sál.
   Hér þarf rammíslenskt mál.
   Þá er ramminn og myndin í samræmdri einingu vafið.