Dóttir Jónasar Jónassonar ferjumanns á Tjörn í Borgarsveit og Önnu Elínar Kristjánsdóttur. Móðir hennar fór til Vesturheims 1902 ásamt þremur börnum sínum. Samkvæmt Vesturfaraskrá fór Sigurlína til Vesturheims frá Sjávarborg 1903, þá skráð sem tökubarn þar. Húsfreyja í N-Dakota.

Sigurlína var fædd á Refsstöðum á Laxárdal fremri, foreldrar hennar voru Stefán Guðmundsson og Sesselja Guðmundsdóttir. Fyrstu árin ólst hún upp með foreldrum sínum en eftir að hún missti móður sína átta ára gömul fór hún í fóstur til Kristjáns Halldórssonar og Sigríðar Ingibjargar Sigurðardóttur á Blönduósi. Árið 1921 giftist hún Gunnari Guðmundssyni (1898-1976) og eignuðust þau einn son saman. Þau skildu árið 1923. Árið 1928 giftist hún Sigurði Þorkelssyni sjómanni á Sauðárkróki, þau áttu saman tvö börn og einn fósturson. Eftir að Sigurlína tók saman við Sigurð vann hún við fiskvinnslu og önnur störf sem til féllu. Jafnframt söng hún með Kirkjukór Sauðárkróks um áratugaskeið.

Foreldrar: Hartmann Ásgrímsson b. og kaupmaður í Kolkuósi og k.h. Kristín Símonardóttir frá Brimnesi. Sigurmon ólst upp hjá foreldrum sínum á Kolkuósi. Fermingarhaustið fór hann í unglingadeild Hólaskóla og var þar til vors. Vorið 1923 útskrifaðist hann frá gagnfræðaskóla Akureyrar. Vorið 1929 fór hann utan og vann á dönskum búgarði. Fór þaðan til Edinborgar í janúar 1930 og dvaldi þar fram á sumar. Við heimkomuna réði hann sig hjá Bifreiðastöð Steindórs þar sem hann var til haustsins, að hann fór heim í Kolkuós. Kauptíð Kolkuósverslunar mun hafa lokið um 1930. Var þá ekki annað til ráða til öflunar lífsviðurværis en að snúa sér alfarið að hefðbundnum bústörfum. Faðir hans mátti heita auðugur á þeirra tíma mælikvarða og átti nokkrar jarðir, þrjár þeirra, Unastaðir, Langhús og Kolkuós, komu í hlut Sigurmons við erfðaskipti og Saurbær í Kolbeinsdal fylgdi Haflínu konu hans. Miklahól keypti hann af Ásgrími bróður sínum á sjöunda áratugnum og árið 1935 keypti hann 300 hektara lands af Gunnlaugi Björnssyni í Brimnesi. Má því segja að nægt hafi verið landið til stórbúskapar og kom það sér vissulega vel þegar hrossum fjölgaði svo gríðarlega sem raun bar vitni. Sigurmon bjó við blandaðan búskap, kindur, kýr og hross framundir 1950 en hafði fremur fáar kýr og lagði ekki inn mjólk nema yfir sumartímann. Á veturnar var unnið úr mjólkinni heima og smjör selt í nokkrum mæli og hélst svo fram á sjöunda áratuginn. Árið 1949 þurfti hann að skera niður vegna garnaveikinnar og fékk ekki kindur aftur fyrr en tveimur árum seinna. Laust eftir 1940 hafði hann líka þurft að skera niður vegna sömu veiki. Fjárpestirnar urðu til þess að Sigurmon sneri sér í stórauknum mæli að því að fjölga hrossum en þó skipulega með kynbótum. Mun svo hafa verið komið fljótlega uppúr 1960 að hann var orðinn einhver stærsti hrossabóndi landsins með hátt í annað hundrað hrossa. Eingöngu seldi hann lífhross og þá oft í stórum hópum. Hross sín seldi hann fremur ódýrt, setti fast verð á hvern árgang og bauð mönnum svo að velja úr hópnum. Gefur því auga leið að margir högnuðust á þeim viðskiptum, enda varð Sigurmon fljótt landsþekktur og hross hans ekki síður. Mörg reyndust gæðingar og sum jafnvel afburða reiðhross. Samhliða búskapnum reri Sigurmon til fiskjar fyrir heimilið og stundum aflaðist svo mikið að hann varð aflögufær með fiskmeti til annarra. Á síldaráruunum óð síldin oft á tíðum upp á landsteina í Kolkuós og var þá veidd í net með fyrirdrætti, söltuð í tunnur og nytjuð til skepnufóðurs. Tryllubát eignaðist hann upp úr 1950 og notaði hann einnig til heimilisþarfa eingöngu. Félagsmál voru Sigurmoni lengstum hugleikin og starfaði hann mikið að hreppsmálum og fyrir önnur félög sveitar sinnar. Hann var oddviti 1942-1958 og í hreppsnefnd óslitið 1934-1974. Hann var formaður búnaðarfélagins 1935-1947 og formaður í ýmsum öðrum félögum. Sigurmon kvæntist árið 1932 Haflínu Björnsdóttur frá Saurbæ í Kolbeinsdal, þau eignuðust þrjár dætur.

Sonur Hjörleifs Sturlaugssonar b. á Kimbastöðum og k.h. Áslaugar Jónsdóttur. Sigurþór byggði nýbýlið Messuholt úr landi Kimbastaða og er búsettur þar. Lengi ráðunautur hjá Búnaðarsambandi Skagfirðinga, rekur vélaverkstæði í Messuholti. Kvæntist Guðbjörgu Árnadóttur Hafstað frá Vík, þau eignuðust þrjár dætur, Guðbjörg lést 1966. Seinni kona Sigurþórs var Fjóla B. Bárðdal frá Sauðárkróki.

Nemandi á Akureyri 1930, flutti til Danmerkur.

Kaupmaður á Akureyri, fluttist til Danmerkur.

Fæddur í Efstadal í Ögursókn í Ísafjarðarsýslu. Skráður í Hegningarhúsinu við Skólavörðurstíg í manntalinu 1910. Drukknaði ári síðar í ofviðri á Borgarfirði eystri.

Fæddur í Mósgerði í Flókadal, Skag. 25. janúar 1919
Látinn í Reykjavík 8. júlí 1993
Var á Sauðárkróki 1930. Vinnumaður víða.
Sjómaður á Dalvík og síðar í Reykjavík. Síðast bús. í Reykjavík.

Sigvaldi Kaldalóns fæddist í Vaktarabænum í Grjótaþorpinu í Reykjavík 13. janúar 1881, sonur Stefáns Egilssonar múrara og k.h., Sesselju Sigvaldadóttur ljósmóður Reykjavíkur um árabil. ,, Sigvaldi lauk stúdentsprófum frá Lærða skólanum 1902, embættisprófi í læknisfræði frá Læknaskólanum í Reykjavík 1908 og hélt að því loknu í framhaldsnám til Kaupmannahafnar. Þar kynnti hann sér danska og erlenda tónlist. Í Kaupmannahöfn kynntist hann einnig verðandi eiginkonu sinni, Karen Margrethe Mengel Thomsen. Þegar heim kom starfaði hann vetrarlangt sem læknir á Hólmavík en fékk síðan veitingu fyrir læknishéraði við Inn-Djúpið og bústað á Ármúla í Nauteyrarhreppi nálægt Kaldalóni vorið 1911. Hann hreifst mjög af náttúrunni þar í kring og tók síðar upp ættarnafnið Kaldalóns árið 1916. Frostaveturinn mikla 1917-18 veiktist Sigvaldi af taugaveiki og náði sér aldrei fyllilega eftir það. Hann fluttist frá Ármúla 1921. Hann dvaldist á Vífilstaðahæli og fór síðan utan til Kaupmannahafnar á heilsuhæli. Þegar honum hafði batnað sótti hann um Flateyjarhérað árið 1926 og var veitt það. Þar samdi hann lagið við ljóð Eggerts Ólafssonar, Ísland ögrum skorið og þar söng Eggert Stefánsson óperusöngvari, bróðir hans það fyrst opinberlega. Í Flatey var hann þar til hann fluttist í Keflavíkurhéraðið. Sigvaldi var læknir við héraðslæknisembættið í Keflavík árin 1929-45, búsettur í Grindavík. Dvöl hans þar hefur verið líkt við "menningarlega vígslu" í héraðinu. Þar dvöldu löngum hjá honum eða í návist hans þjóðkunnir listamenn eins og Gunnlaugur Scheving, Halldór Laxness, Ríkharður Jónsson, Steinn Steinarr o.fl." Sigvaldi Kaldalóns var yfirleitt mjög hógvær í garð laga sinna en um Ísland ögrum skorið, sem er eitt þekktasta lag hans, sagði hann þó að það ætti e.t.v. eftir að verða þjóðsöngur Íslands. Meðal þekktustu laga hans má nefna: Ave maria, Erla góða Erla, Draumur hjarðsveinsins, Þú eina hjartans yndið mitt, Ég lít í anda liðna tíð, Fjallið eina, Hamraborgin, Kirkjan ómar öll, Nóttin var sú ágæt ein, Á Sprengisandi, Suðurnesjamenn, Svanasöngur á heiði."

Dóttir Egils Sigvaldasonar síðast b. á Syðra-Ósi á Höfðaströnd og k.h. Ingibjargar Kristinsdóttur. Maki: Jón Ingvar Guðmundsson bílstjóra. Þau voru búsett á Sauðárkróki.

Foreldrar: Þórleif Elísabet Stefánsdóttir og Skarphéðinn Pálsson á Gili. Verktaki á Sauðárkróki. Kvæntur Brynju Ingimundardóttur, þau eiga þrjú börn.

Símon Dalaskáld (2. júlí 1844 – 9. mars 1916) var íslenskt skáld og förumaður á 19. og 20. öld. Hann var Bjarnarson / Björnsson en tók sér snemma kenningarnafnið Dalaskáld og kenndi sig við Skagafjarðardali (Vesturdal og Austurdal) þar sem hann átti lengst af heimili þótt hann væri mikið á flakki, en margir halda raunar vegna kenninafnsins að hann hafi verið upprunninn í Dalasýslu. Hann var fæddur á Höskuldsstöðum í Blönduhlíð í Skagafirði og var elstur af 13 systkinum. Hann fór að heiman fljótlega eftir fermingu og var í vinnumennsku í Skagafjarðardölum, giftist og átti börn sem öll dóu ung nema eitt, var um tíma við búhokur en var þó mest í ferðalögum, fór um allt land og seldi ritverk sín og fleira. Hann var þó ekki umrenningur eða betlari, miklu fremur skemmtikraftur sem ferðaðist um og stytti fólki stundir. Símon var talinn það sem kallað er talandi skáld og orti oft jafnhratt og aðrir mæla óbundið mál. Talið er að fáir Íslendingar hafi samið jafn margar vísur og Símon, því utan þær rímur sem hann samdi, orti hann vísur um þúsundir manna um land allt. Þótt Símon væri farinn að gefa út kver með rímum sínum og öðrum kveðskap fyrir þrítugt lærði hann ekki að skrifa fyrr en á fimmtugsaldri og varð aldrei vel skrifandi. Þó gaf hann út fjölmarga rímnaflokka, tvær ævisögur - Bólu-Hjálmars sögu og Sögu Eiríks Magnússonar (Mera-Eiríks), og löngu eftir dauða hans kom út skáldsaga sem hann hafði skrifað, Árni á Arnarfelli og dætur hans.

Fæddur og uppalinn í Saurbæ í Kolbeinsdal, sonur Gunnlaugs Pálmasonar b. í Brimnesi og Margrétar Guðmundsdóttur frá Tungu í Stíflu. Bóndi á Læk í Viðvíkursveit 1903-1908, í Langhúsum í Viðvíkursveit 1908-1912 og aftur á Læk 1912-1915. Kvæntist Guðrúnu Sigríði Þorsteinsdóttur frá Lóni í Ólafsfirði, þau eignuðust einn son.

Símon Ingi Gestsson, f. 23.12.1944 í Saltnesi í Hrísey, d. 05.06.2018 í Reykjavík. Foreldrar: Friðfinna Símonarsdóttir (1927-1995) og Gestur Árelíus Frímannsson (1924-2007). Símon ólst upp hjá foreldrum sínum á Siglufirði en dvaldist einnig langdvölum hjá föðurforeldrum sínum, Frímanni Viktori Guðbrandssyni og Jósefínu Jósefsdóttur á Austara-Hóli. Hann gekk í barnaskóla á Siglufirði og útskrifaðist frá Bændaskólanum á Hólum árið 1961. Auk hefðbundinna sveitastarfa vann Símon m.a. við gerð Strákaganga og keyrði leigubíl í Keflavík um tíma. Árið 1970 tóku Símon og Heiðrún jörðina Barð í Fljótum á leigu. Auk búskapar vann Símon m.a. við akstur mjólkurbíls og skólabíls. Hann var útibússtjóri KS á Ketilási frá 1981-1991 og vann við póstafgreiðslu á Ketilási og póstdreifingu. Á Barði bjuggu Heiðrún og Símon til 2008, er þau fluttu á Bæ á Höfðaströnd. Þar hafði Símon starfað um skeið sem ráðsmaður og gengdi því starfi til haustsins 2016 en þá lét hann af störfum og flutti í Hofsós. Símon gengdi ýmsum trúnaðarstörfum, var m.a. formaður Hestamannafélagsins Svaða og formaður sóknarnefndar Barðskirkju.
Maki: Heiðrún Guðbjörg Alfreðsdóttir (1946-2016). Þau eignuðust fjögur börn.

Foreldrar: Jóhann Eyjólfsson og Ingibjörg Guðjónsdóttir. Bóndi á Herjólfsstöðum í Laxárdal 1915-1916, Þverá í Hallárdal, A-Hún 1919-1920, í húsmennsku á Starrastöðum 1921-1925, bóndi í Teigakoti í Tungusveit 1925-1933, á Keldulandi á Kjálka 1933-1935, í Goðdölum 1935-1949, í Teigakoti aftur 1949-1951, síðast búsettur í Goðdölum hjá sonum sínum. Símon stundaði töluverða hrossaverslun á tímabili, keypti þá afsláttarhross í framanverðum Skagafirði og seldi til Ólafsfjarðar, Siglufjarðar og Fljóta. Hann var einnig við mæðiveikivörslu við Blöndu og Kúlukvísl í einhver sumur. Vorið 1941 réði Símon sig í flokk vegagerðarmanna undir stjórn Lúðvíks Kemp við lagningu Siglufjarðarbrautar þar sem hann sá um hrossagæslu, annaðist aðföng og hafði umsjón með mötuneyti ásamt fleiri viðskiptum fyrir vegagerðarmenn. Símon kvæntist Moniku Sveinsdóttur frá Bjarnastaðahlíð, þau eignuðust þrjá syni.

Foreldrar: Magnús Jónsson b. í Gilhaga og Guðbjörg Guðmundsdóttir, þau voru ekki kvænt. Skafti ólst upp hjá föður sínum og k.h. Helgu Indriðadóttur í Gilhaga.
Leigjandi á Ytri-Mælifellsá 1930. Stundaði síðar eigin atvinnurekstur, hellusteypu, á Sauðárkróki. Seinna bókari í Kópavogi.
Kvæntist Önnu S. Sveinsdóttur frá Mælifellsá, þau eignuðust fjögur börn. Anna lést árið 1953. Sambýliskona Skafta eftir það var Indíana Albertsdóttir frá Neðstabæ í Húnavatnssýslu.

Foreldrar: Óskar Á. Þorsteinsson og Sigríður Hallgrímsdóttir, búsett í Hamarsgerði og síðar Kjartansstaðakoti. Nemandi á Hólum í Hjaltadal 1930. Bóndi á Kjartansstöðum á Langholti. Síðast búsettur á Sauðárkróki. Maki: Ingibjörg Hallgrímsdóttir, f. 08.02.1915. Þau eignuðust fjórar dætur.

Skafti Stefánsson f.í Málmey á Skagafirði 06.03.1894 , d. Í Reykjavík 27.07.1979. Foreldrar: Dýrleif Einarsdóttir og Stefán Pétursson. Hann var elstur fimm systkina. Árið 1897 fluttist fjölskyldan frá Málmey að Litlu-Brekku á Höfðaströnd og bjó þar nokkur ár. Þar veiktist Stefán og gat ekki stundað búskap og fluttist fjölskyldan þá aftur í Amálmey þar sem hann stundaði sjóróðra. Ungur fór Skafti að aðstoða föður sinn, m.a. við beituskurð. Á seinni búskaparárunum í Málmey veiktist faðir hans alvarlega og varð óvinnufær en lifði þó 26 ár eftir það og við það varð Stefán fyrirvinna heimilisins ásamt móður sinni. Fjölskyldan fluttist þá aftur til lands og hóf búskap á litlu býli við Hofsós sem kallað var Nöf. Árið 1920 flutti Skafti til Siglufjarðar og gerði útgerð og fiskkaup að atvinnu sinni. Skafti var einn af stofnendum Kaupfélags Siglfirðinga og sat lengi í stjórn þess. Hann átti sæti í bæjarstjórn um tíma og einnig hafnanefnd og fleiri nefndum.
Maki: Helga Jónsdóttir frá Akureyri. Þau giftu sig 06.03.1924. Þau eignuðust fjögur börn.

Skarphéðinn Jóhannesson f. 12.03.1942 á Merkigili. Foreldrar: Jóhannes Bjarnason (1896-1944) og Monika Sigurlaug Helgadóttir (1901-1988) bændur á Merkigili í Austurdal. Búsettur í Hveragerði, starfaði hjá Landsvirkjun.
Maki 1: Sigríður Hrólfsdóttir frá Kolgörf á Efribyggð. Þau skildu.
Maki 2: Guðríður Fjóla Ólafsdóttir frá Kleif á Skaga, f. 1941.

Skúli Brynjólfur Steinþórsson, f. 09.08.1934 á Sléttu í Fljótum. Foreldrar: Steinþór Helgason og Guðríður Brynjólfsdóttir. Stúdent frá Menntaskólanum á Akureyri 1954. Stundaði flugnám hjá Svifflugfélagi Akureyrar 1949-1954 og í Flugskóla Viktors Aðalsteinssonar á Akureyri og Flugskólanum Þyt hf. í Reykjavík. Ýmis trúnaðarstörf fyrir FÍA og störf við flug og flugumsjón. Maki: Ólöf Sigurðardóttir. Þau eiga 3 börn.

Var á Laufásvegi 61, Reykjavík 1930. Tannlæknir.

Skuli G. Skulason, f. í Íslendingabyggðum á Vesturströnd Winnipegvatns í Manitoba árið 1879. Ári síðar flutti fjölskyldan á Íslendingaslóðir nálægt Pembina í Norður-Dakota. Skúli gekk i Háskólann í Norður-Dakota og lauk þar laganámi.
Maki: Edith Johnson, þau giftu sig 1903 og eignuðust þrjár dætur.
Fjölskyldan flutti til vestur Montana þar sem Skúli vann sem lögmaður í Thompson Falls and Missoula. Eftir lát eiginkonunnar fluttist hann til Poplar í Montana. Hann lést 1945.

Skúli fæddist 6. janúar 2002 á Svínavatni í Grímsnesi. Foreldrar hans voru Helga Jónsdóttir á Svínavatni og Helgi Guðmundsson bóndi á Apavatni. Skúli var þjóðhagi og fræðimaður. Mörg merk verk liggja eftir hann m.a. á sviði smíða og má þar nefna Árbæjarkirkju í Reykjavík. Skúli skráði einnig stór ritverk á fræðasviði. Hann var höfundur að Byggðasafni Árnessýslu. Skúli var ókvæntur og barnlaus.

Skúli fæddist að Keldunesi í Norður-Þingeyjarsýslu 12. desember árið 1711. Faðir: Magnús Einarsson prestur á Húsavík frá 1715. Móðir: Oddný Jónsdóttir. Skúli var við verslunarstörf á unglingsárum en hóf skólanám hjá Þorleifi Skaftasyni prófasti í Múla í Aðaldal haustið 1727. Magnús faðir hans drukknaði í ársbyrjun 1728, þegar hann var að sækja rekavið, en tveimur árum síðar giftist móðir Skúla séra Þorleifi, sem útskrifaði hann svo með stúdentspróf 1731. Hann stundaði svo nám við háskólann í Kaupmannahöfn 1732-34 án þess þó að ljúka prófi.
Skúli sneri aftur til Íslands árið 1734 og varð sýslumaður í Austur-Skaftafellssýslu. Það sumar vann hann sem landsskrifari fyrir Odd Magnússon. Árið eftir var hann einnig settur yfir Vestur-Skaftafellssýslu. Skúli var svo skipaður sýslumaður í Skagafjarðarsýslu 1737. Þar bjó hann fyrst í Gröf á Höfðaströnd en lengst af á Stóru-Ökrum í Blönduhlíð. Skúli hafði forsjá Hólastóls eftir að Steinn Jónsson biskup dó árið 1739 og þar til Halldór Brynjólfsson tók við embætti 1746. Skúli var skipaður landfógeti árið 1749, fyrstur Íslendinga.
Hann fluttist suður sumarið 1750 og settist fyrst að á Bessastöðum.

"Hann hóf þegar að berjast fyrir ýmsum framfaramálum og helst fyrir stofnun framfarafélags sem skyldi standa að ýmsum umbótum í landbúnaðarmálum og iðnaði. Hann vildi líka að Íslendingar eignuðust þilskip svo þeir gætu sótt á djúpmið. Félagið Innréttingarnar var stofnað af Skúla ásamt íslenskum embættismönnum á Þingvöllum 17. júlí 1751 til að vinna að viðreisn íslenskra landshaga. Innréttingunum var valinn staður í Reykjavík og meðal annars þess vegna hefur Skúli oft verið kallaður faðir Reykjavíkur. Þótt gengi Innréttinganna væri misjafnt eins og margra aðra framfaramála sem Skúli lét til sín taka var hann óþrjótandi baráttumaður fyrir framförum og var einn helsti boðberi upplýsingastefnunnar á Íslandi."

Viðeyjarstofa var reist sem embættisbústaður Skúla fógeta og hann lét seinna reisa Viðeyjarkirkju við hlið hennar. Skúli fékk Viðey til ábúðar þegar hann varð landfógeti og bjó þar síðan. Viðeyjarstofa var reist sem embættisbústaður á árunum 1753-55. Hann lét af embætti fyrir aldurs sakir árið 1793 og lést ári síðar úti í Viðey. Hann er grafinn í Viðey.

Kona Skúla var Steinunn Björnsdóttir prests í Görðum á Álftanesi. Á meðal barna þeirra voru Jón Skúlason aðstoðarlandfógeti og Rannveig, kona Bjarna Pálssonar landlæknis.

Síðast búsettur í Klofningshreppi.

Fæddur á Ísafirði. Foreldrar: Skúli Thoroddsen, alþingismaður og skáld og Theodora Guðmundsdóttir Thoroddsen (1863-1954) húsmóðir og skáld. Unnusta: Guðrún Skúladóttir (1896-1950), þau eignuðust eina dóttur. Skúli tók stúdentspróf frá MR 1908 og lögfræðipróf frá HÍ 1914. Varð yfirréttamálaflutningsmaður 1915. Málaflutningsmaður á Ísafirði 1914-1915. Rak þar einnig smábátaútgerð. Yfirdómslögmaður í Reykjavík 1915-1917. Alþingismaður Norður-Ísfirðinga 1916-1917, utan flokka.

Skúli Þórðarson Thorlacius (1741–1815), fornfræðingur, heimspekingur og rektor. Fæddur að Teigi í Fljótshlíð 10. apríl 1741 sonur Þórðar Thorlacius og Kristínar Sigurðardóttur. Varð stúdent 1758 eftir nám í Skalholti. Hélt til Kaupmannahafnar sama ár, lauk lárviðarprófi í heimspeki 1761 og guðfræðiprófi 1765, hlaut meistaranafnbót í heimspeki 1768. Varð rektor latínuskólans í Kolding 1769 og rektor frúarskóla í Kaupmannahöfn, helsta latínuskóla Danmerkur, 1777. Kvæntist prestdótturinni Agatha Riisbrigh (d. 1825) árið 1770. Lést í Kaupmannahöfn 1815.

Foreldrar: Guðjón Gunnlaugsson b. í Vatnskoti (nú Svanavatn og Hegrabjarg) í Hegranesi og k.h. Guðrún Arngrímsdóttir. Prófessor í Kaupmannahöfn og ráðunautur danskra stjórnvalda um heilsufræðileg efni. K: Inge Melite, þau eignuðust þrjár dætur.

Hún var dóttir hjónanna Ólínu Ingibjargar Björnsdóttur og Snæbjörns Sigurgeirssonar, bakarameistara í Sauðárkróksbakaríi. Fósturfaðir hennar var Guðjón Sigurðsson, bakarameistari í Sauðárkróksbakaríi. Söngkona, söngkennari og kórstjóri. Stofnaði á sínum tíma Skagfirsku söngsveitina ásamt söngsveitinni Drangey. Kenndi söng í yfir 30 ár bæði í Tónlistaskóla Garðabæjar ásamt Söngskólanum í Reykjavík. Snæbjörg giftist Páli Kr. Péturssyni stýrimanni árið 1953, þau eignuðust eina dóttur. Þau slitu samvistum. Seinni eiginmaður Snæbjargar var Kaj A.W. Jörgensen kaupmaður, þau eignuðust tvö börn. Snæbjörg og Kaj ráku til fjölda ára Verslunina Snæbjörgu á Bræðraborgarstíg ásamt veisluþjónustu
og síðar Verslunina Skerjaver.

Snæbjörn Gunnar fæddist á Skjaldvararfossi 9. mars 1924. Foreldrar hans voru Guðmundur Jónsson og Friðgerður Marteinsdóttir. Gunnar var bóndi á Skjaldvararfossi. Hann var ókvæntur og barnlaus.

Snæbjörn var fæddur að Grunnasundsnesi við Stykkishólm. Foreldrar hans voru Sigurgeir Snæbjörnsson og Ólafar Jónsdóttur. Árið 1900 hóf Snæbjörn að læra bakaraiðn á Ólafsvík, 18 ára sigldi hann svo til Kaupmannahafnar þar sem hann lauk sveinsprófi í bakaraiðn. Haustið 1913 fluttist hann til Sauðárkróks og tók við rekstri brauðgerðarhúss Guðrúnar Þorsteinsdóttur, þar sem nú er Aðalgata 25. Húsið keypti hann 1921 og rak þar bakarí allt til dauðadags. Jafnframt hafði hann búrekstur bakatil á lóðinni með fáeinar kýr og talsvert af hænum, því mikið þurfti af mjólk og eggjum til brauðgerðarinnar. Snæbjörn tók virkan þátt í leiklistarstarfi og söngmálum, var einn aðalhvatamaður að stofnun Skákfélags Sauðárkróks og var einn af stofnendum Slysavarnardeildarinnar. Jafnframt sat hann í hreppsnefnd frá 1916-1922.
Snæbjörn giftist Ólínu Ingibjörgu Björnsdóttur og eignuðust þau sex börn.

Snorri Bessason, f. 18.09.1862 á Knappstöðum í Fljótum, d. 19.08.1949 í Reykjavík. Snorri ólst upp að mestu hjá föður sínum og stjúpu í Kýrholti í Viðvíkursveit. Hann hóf búskap að Stóragerði í Óslandshlíð 1890-1893, að Hringveri 1893-1899, í Garðakoti 1899-1916 og í Enni 1916-18, er hann brá búi. Fluttist skömmu síðar til R.víkur, var lengi stefnuvottur þar og stundaði fleiri störf. Maki: Anna Björnsdóttir, f. 13.11.1867. Þau eignuðust fimm börn sem upp komust.

Faðir: Björn jónsson (1710-1763). Bóndi á Hjaltastöðum í Flugumýrarsók, Skag. 1801. Prestur á Ríp í Hegranesi 1770-1786 og á Hjaltastöðum í Hofstaðaþingum, Skag. frá 1786 til dauðadags.

Snorri Lúðvík Guðmundur Jóhannsson, f. 09.01.1870 að Merkigili í Skagafirði, d. í Reykjavík 09.06.1941. Foreldrar: Jóhann Jónsson óðalsbóndi á Merkigili og kona hans Sigurbjörg Jónatansdóttir. Höfðu forfeður Snorra búið mann fram af manni á Merkigili. Snorri missti föður sinn ungur en móðir hans giftist Agli Steingrímssyni. Snorri gekk ungur á Möðruvallaskólann og lauk þar prófi. Fór síðan í Búnaðarskólann á Hólum og lauk einnig prófi þar. Var svo um tíma heima á Merkigili en sigldi um tíma til Kaupmannahafnar, dvaldi þar um skeið og nam verslunarfræði. Eftir að hann kom þaðan stundaði hann verslunarstörf um nokkurra ára bil á Norðurlandi, bæði á Sauðárkróki og Akureyri. Nokkru eftir aldamótin 1900 fluttist hann til Reykjavík og gerðist skrifstofumaður hjá klæðaverksmiðjunni Nýju Iðunni. Nokkru síðar gerðist hann starfsmaður í Útvegsbankanum hf. Og gengdi því starfi þar til hann hætti fyrir aldurssakir. Var auk þessa til fjölda ára stefnuvottur Reykjavíkur.
Maki: Guðborg Eggertsdóttir frá Staðarhóli. Þau eignuðust ekki börn saman. Fyrir átti Snorri eina dóttur, Brynhildi (f. 23.11.1890) með Ingibjörgu Erlendsdóttur. Brynhildur ólst upp hjá foreldrum hans og reisti síðar bú á Merkigili. Hún lést ung og lét eftir sig tvær dætur sem Snorri og kona hans ólu upp. Einnig ólu þau upp Snorra Jónasson loftskeytamann og Maríu Thorlacius.

Ritsímastjóri á Seyðisfirði 1930, símritari á Akureyri, síðast fulltrúi í Reykjavík.

Snorri Laxdal Karlsson fæddist á Bakka á Skagaströnd. Hinn 14. október 1939 kvæntist Snorri Jóhönnu Kristínu Guðmundsdóttur frá Efra-Apavatni í Laugardal, þau eignuðust þrjú börn. ,,Snorri starfaði stærstan hluta starfsævi sinnar sem slökkviliðsmaður á Reykjavíkurflugvelli. Hann stofnaði ásamt fleirum bifreiðastöðina Bæjarleiðir og var í stjórn hennar um árabil. Hann starfaði sem leigubílstjóri og ökukennari jafnframt slökkviliðsstörfum. Snorri var mikill áhuga- og athafnamaður um hrossarækt."

Snorri var fæddur á Brekku í Svarfaðardal, sonur hjónanna Önnu Sigríðar Björnsdóttur og Sigfúsar Jónssonar. Snorri lauk kennaraprófi frá Storð í Noregi; sótti einnig námskeið í Danmörku og Englandi. Hann var skólastjóri og námstjóri. Síðast búsettur í Reykjavík. Eiginkona hans var Guðrún Jóhannesdóttir.

Skógfræðingur og framkvæmdarstjóri skógræktarfélags Íslands.

Fæddur á Páfastöðum. Foreldrar hans voru Stefán Jónasson og Guðrún Ólafsdóttir. Móðir hans giftist síðar Alberti Kristjánssyni b. og oddvita á Páfastöðum. Snorri ólst upp hjá móður sinni og stjúpa á Páfastöðum fram yfir fermingaraldur. Útskrifaðist úr Möðruvallaskóla 1896, stundaði farkennslu á árunum 1902-1907. Lengst af bóndi í Stóru-Gröf á Langholti. Kvæntist Jórunni Sigurðardóttur frá Litlu-Gröf, þau eignuðust fimm börn.

Snorri Styrkársson, f. í Reykjavík 20.02.1958.
Áður verkefnastjóri hjá KS. snú fjármálsrtjóri Fjarðarbyggðar.

Snorri Sveinn Friðriksson f. á Sauðárkróki 01.12.1934, d. 31.05.1999. Foreldrar: Fjóla Jónsdóttir frá Brattavöllum á Árskógsströnd og Fririk Júlússon verslunarmaður á Akureyri.
Maki: Dagný Björg Gísladóttir. Þau eignuðust þrjú börn.
Snorri lauk iðnskólaprófi frá Iðnskóla Sauðárkróks 1951 og myndlistarprófi frá Myndalista- og handíðaskóla Íslands 1958 og frá Konstfackskolan í Stokkhólmi 1961. Hann starfaði sem útlitsteiknari hjá Vikunni 1962-1969. Frá 1969 starfaði hann við leikmyndadeild Ríkissjónvarpsins og veitti deildinni forstöðu frá 1977.

Soffía fæddist í Vestmannaeyjum 1. júní 1907. Hún var dóttir hjónanna Gísla J. Johnsen stórkaupmanns og konsúls og Ásdísar Önnu Gísladóttur. Ung að árum giftist Soffía Ísleifi Árnasyni, f. 20.4.1900, lögfræðingi, síðar lagaprófessor og borgardómara, d. 7.8.1962, þau eignuðust fjögur börn.

Fædd í Hafnarfirði. Lauk kennaraprófi frá Danmörku 1906 og réði sig það sama ár til starfa við Miðbæjarskólann í Reykjavík þar sem hún starfaði samfellt í 18 ár. Árið 1924 kvæntist hún Eggerti Claessen hæstaréttarlögmanni í Reykjavík, þau eignuðust tvær dætur.

Fædd í Arnarbæli á Fellströnd. Kvæntist Magnúsi Guðmundssyni, sýslumanni Skagfirðinga og síðar ráðherra.

Foreldrar: Rósa Björnsdóttir og Hjálmar S. Pétursson á Breið í Tungusveit. Kvæntist Guðmundi Sveinbjörnssyni árið 1937 og það sama ár fluttu þau að Sölvanesi í Neðribyggð þar sem þau bjuggu til ársins 1963. Sólborg stundaði ljósmóðurstörf í Lýtingsstaða- og Akrahreppi samhliða bústörfum. Eftir að Guðmundur og Sólborg brugðu búi fluttu þau að Laugabóli í Lýtingsstaðahreppi og þaðan fluttu þau til Sauðárskróks, þau eignuðust sjö börn.

Dóttir Valdimars Konráðssonar b. í Brekku í Víðimýrarplássi, síðar verkamanns á Sauðárkróki og k.h. Ingibjargar Jóhannsdóttur frá Stóru-Gröf. Sólborg var lengst af búsett á Sauðárkróki en síðar í Reykjavík, starfaði á Hjúkrunarheimilinu Eir. Kvæntist Herði Guðmundssyni sjómanni og síðar verslunarmanni á Sauðárkróki.

Foreldrar: Steindór Kristinn Steindórsson og Fjóla Soffía Ágústsdóttir. Læknaritari á Sauðárkróki. Kvæntist Gunnari Þóri Guðjónssyni. Nú búsett í Kópavogi.

Sólrún er hjúkrunarfræðingur, gift Ólafi Sigurðssyni. Býr í Mosfellsbæ.

Frá Fagranesi í Öxnadal. ,,Flutti sem vinnukona frá Ytrigerðum í Miklagarðssókn að Litlu-Hámundarstöðum á Árskógsströnd 1874 og síðan þaðan að Völlum í Svarfaðardal 1876. Vinnukona í Viðvík, Viðvíkursókn, Skag. 1880. Húsfreyja á Bakka í Viðvíkursveit, síðar í Hvammi í Hjaltadal, Skag." Kvæntist Sigurði Halldórssyni b. á Bakka í Viðvíkursveit, þau eignuðust tvö börn.

Foreldrar: Arnór Sigurjónsson skólastjóri á Laugum og kona hans Helga Kristjánsdóttir.
Hún var kennari, búsett í Útvík í Staðarhreppi, Skagafirði, síðar á Dýjabekk á svipuðum slóðum.
Solveig hefur komið að ýmsum málum varðandi kvenfélögin í Skagafirði, verið m.a. ritari í stjórn Sambands skagfirskra kvenna og ritari í stjórn Kvenfélags Staðarhrepps.
Maður hennar er Sigmar Halldór Árnason Hafstað (1924-).

Sólveig fæddist á Grímsstöðum í Goðdalasókn í Skagafirði 30. mars 1925. Dóttir Bjarna Kristmundssonar og Kristínar Sveinsdóttur. Fyrri maður Sólveigar var Kári Húnfjörð Guðlaugsson, hann lést 1952, þau eignuðust tvö börn. Seinni maður hennar var Karl Jónatansson, hann lést 1997. Þau eignuðust þrjú börn. Sólveig bjó lengst af á Nípá í Köldukinn ásamt eiginmanni og börnum, en býr nú á Akureyri.

Húsfreyja á Akureyri 1930. Húsfreyja í Reykjavík 1945.

Foreldrar: Einar Jónsson b. á Varmalandi, og k.h. Rósa Gísladóttir. Sólveig ólst upp í foreldrahúsum á Varmalandi en þegar faðir hennar lést árið 1922 fór hún að vinna fyrir sér á ýmsum bæjum var m.a. vinnukona á Stóra Vatnsskarði 1925-1926. Sólveig var einstaklega nærfærin við skepnur og bráðlagin hestakona. Kvæntist Árna Árnasyni frá Stóra-Vatnsskarði og þar bjó hún til dauðadags. Sólveig og Árni eignuðust tvö börn.

Bjó að Reykjum í Torfalækjarhrepp. Kjörbarn hennar var Kristján Pálsson (1943-2011)

Solveig Halldórsdóttir, f. 08.01.1898, d. 31.08.1989. Foreldrar:

8. jan. 1898 - 31. ágúst 1989
   Húsmóðir á Ysta-Hóli í Sléttuhlíð, síðast búsett á Akureyri.

Sólveig Jónsdóttir fæddist í Smiðsgerði í Kolbeinsdal hinn 25. september 1917. Foreldrar hennar voru hjónin Hólmfríður Jónsdóttir frá Fornastöðum í Fnjóskadal og Jón Ferdinandsson, þau bjuggu um tíma í Smiðsgerði. ,,Sólveig giftist hinn 13. apríl 1941 Óla A. Guðlaugssyni frá Bárðartjörn í Höfðahverfi. Árið 1944 hófu Sólveig og Óli sinn búskap á Þórðarstöðum í Fnjóskadal. Fjórum árum síðar fluttust þau hjónin með dætrum sínum til Akureyrar að Lækjargötu 6 þar sem þau bjuggu í nokkur ár. Árið 1955 fluttust þau í Oddeyrargötu 10. Sólveig vann nokkur sumur í mjólkursamlagi KEA á Akureyri og þaðan lá leið hennar í klæðskeraverslun Sigurðar Guðmundssonar þar sem hún vann í nokkur ár. Árið 1974 fluttust Sólveig og Óli að Ásvegi 13 þar sem þau bjuggu til ársins 1994 er þau fluttu í Lindarsíðu 4. Þar bjuggu þau til ársins 2003." Sólveig og Óli eignuðust fjórar dætur.

Dóttir Einars Olgeirssonar alþingismanns og konu hans Sigríðar Þorvarðsdóttur. Sólveig býr í Ástralíu ásamt eiginmanni sínum. Er bóndi og rithöfundur.

Sólveig Kristjánsdóttir fæddist á Sauðárkróki hinn 21. júní 1923. Hún var dóttir hjónanna Sigríðar Daníelsdóttur frá Steinsstöðum í Tungusveit og Kristjáns Inga Sveinssonar frá Stekkjarflötum í Austurdal. ,,Sólveig var í foreldrahúsum á Sauðárkróki til tvítugs, en flutti þá með þeim til Hríseyjar og seinna til Siglufjarðar. Hún flutti til Reykjavíkur 1951 og bjó þar með manni sínum til 1996 er hann andaðist. Hún bjó áfram í Reykjavík til 2004, en flutti þá til Sauðárkróks fyrst í eigin íbúð, en síðar á Heilbrigðisstofnun Sauðárkróks." Sólveig giftist Gunnari Guðmundssyni frá Hóli á Langanesi, þau eignuðust saman þrjá syni, fyrir áttu þau bæði einn son.

Fædd á Borðeyri við Hrútafjörð. Foreldrar: Pétur Friðriksson Eggerz og Sigríður Guðmundsdóttir. Húsfreyja á Völlum í Svarfaðardal.

Solveig SIgurðardóttir, f. 1868, d. 27.12.1948. Foreldrar: Sigurður SIgurðsson og Ingibjörg Hallgrímsdóttir. Þau bjuggu víða í vinnumennsku og húsmennsku.
Vinnukona í Flatatungu, systir Sesselju Sigurðardóttur (1872-1945) sem þar var húsmóðir frá 1899, gift Einari Jónssyni (1863-1950).
Solveig var ógift og barnlaus.

Var í foreldrahúsum á Hóli, Vestmannaeyjasókn 1910. Húsfreyja í Suðurgarði, Vestmannaeyjum 1930. Hjúkrunarkona í Vestmannaeyjum og Reykjavík

Fósturforeldrar: Friðbjörn Jónasson b. á Þrastarstöðum á Höfðaströnd o.v. og k.h. Sigríður Halldórsdóttir. Sólveig Stefánsdóttir var lengi ábúandi á Miðsitju í Blönduhlíð ásamt eiginmanni sínum Jóhanni Þorsteinssyni. Sólveig fluttist frá Miðsitju á Sauðákrók og síðast til Reykjavíkur þar sem hún er nú búsett.

Foreldrar: Guðmundur Björnsson og Guðrún Þorkelsdóttir. Sölvi ólst upp í Skarði með foreldrum sínum þar til móðir hans lést 1834 og faðir hans brá búi. Bóndi í Skarði 1834-1841, á Sauðá 1841-1848 og á Sjávarborg 1848-1857. Þar missti hann konu sína og brá búi. Fluttist til Hofsóss og gerðist verslunarmaður við Hofsósverslun. Bóndi á Geirmundarstöðum 1863-1864 og á hluta Glæsibæjar 1864-1869 og Auðnum síðasta árið.
Maki 1: María Þorsteinsdóttir, f. 1808. Þau eignuðust sex börn sem upp komust.
Maki 2: Guðrún Ólafsdóttir, f. 1827. Þau eignuðust þrjú börn sem upp komust.

Foreldrar: Guðmundur Sölvason hreppstjóri og síðast b. á Fagranesi og kona hans Margrét Björnsdóttir frá Auðnum. Sölvi missti móður sína nýfæddur og ólst upp með föður sínum og eftir lát hans hjá Benedikt föðurbróður sínum, oddvita á Ingveldarstöðum. Bjó fyrst ókvæntur á parti af Ingveldarstöðum á Reykjaströnd en brá búi og flutti að Kálfárdal í Gönguskörðum og var þar í húsmennsku næstu árin. Maki: Sigurlaug Ólafsdóttir, f. 1865, frá Kálfárdal. Þau eignuðust átta börn en eitt dó á fyrsta ári. Eftir að Sölvi tók saman við heimasætuna Sigurlaugu fengu þau allan Kálfárdal til ábúðar og bjuggu þar 1896-1920, á Skíðastöðum 19320-1945. Dvaldi til skiptis hjá börnum sínum eftir að Stefán sonur hans tók við búi á Skíðastöðum. Átti lengi sæti í hreppsnefnd og var lendir deildarstjóri Kaupfélags Skagfirðinga í Skefilstaðahreppi.

,,Sölvi Helgason fæddist á bænum Fjalli í Sléttuhlíð við austanverðan Skagafjörð 16. ágúst árið 1820. Foreldrar Sölva voru Helgi Guðmundsson og Ingiríður Gísladóttir. Þegar Sölvi var fjögurra ára missti hann föður sinn. Hann bjó ekki hjá móður sinni frá sex ára aldri heldur var vistaður á hinum og þessum bæjum á svæðinu. Móðir hans dó svo þegar Sölvi var fjórtán ára. Munnmælasögur segja Sölva snemma hafa verið ófyrirleitinn og óþægan en sýnt nokkur merki um gáfur. Einnig eru til sögur um að hann hafi hlotið illa meðferð sem barn og nokkuð harkalegt uppeldi. Björn Þórðarson hreppstjóri á Ysta-Hóli lét ferma Sölva 16 ára gamlan. 18 ára er hann síðan sendur að Möðruvöllum í Hörgárdal til Bjarna Thorarensen skálds og amtmanns. Þar er hann í það minnsta í eitt ár áður en hann fer austur í Þingeyjar- og Múlasýslur. Þaðan fór hann svo að flakka um landið. Í október árið 1843 var Sölvi tekinn fastur í Staðarsveit á Snæfellsnesi. Reglur um vistarskyldu voru í gildi og því mátti ekki ferðast um nema með leyfi frá sýslumanni; reisupassa eða vegabréf. Sölvi hafði undir höndum falsað vegabréf og var dæmdur 8. mars 1845 fyrir falskan reisupassa og flakk. Refsing hans var milduð í 27 vandarhögg og 8 mánaða gæslu. Í mars 1850 var Sölvi aftur tekinn fastur fyrir stuld á bókum og buxnagarmi. Hann var svo dæmdur til að hljóta 20 vandarhögg fyrir flakk og lausamennsku þar sem ekki tókst að sanna á hann stuldinn. 1854 var Sölvi enn dæmdur, nú til þriggja ára betrunarvistar í Kaupmannahöfn, fyrir að virða ekki vistarband og að hafa sennilega stolið hinu og þessu, aðallega bókum. Árið 1858 kom hann aftur til Íslands og er sendur aftur í sveit sína. Þegar hann ræddi um dvöl sína í Danmörku seinna lét hann eins og hann hefði verið þar sem frjáls maður og hlotið mikinn frama. Sölvi hélt áfram að flakka um landið. Árið 1870 var hann dæmdur til að þola 3x27 vandarhögg fyrir flakk og þjófnað."

,,Sölvi var alltaf að mála myndir og skrifa eitthvað, bæði upp úr sjálfum sér og þýðingar á verkum erlendra meistara. Ljóst þykir af skrifum Sölva að hann var veikur á geði. Hann var t.d. haldinn ofsóknaræði einkum gagnvart veraldlegum höfðingjum. Þá sem höfði komið nálægt því að fá Sölva dæmdan kallaði hann öllum illum nöfnum og málaði jafnvel af þeim skrípamyndir og líkti við djöfulinn. Yfir hundrað myndir hafa varðveist en þær myndir eru oft skreyttir stafir, blómaskraut og sjálfsmyndir. Myndir Sölva eru oft með fagurlega dregnum línum og ótrúlega vönduðum litum miðað við hvaða aðstæður þær hafa verið teiknaðar. Skrif Sölva eru af ýmsu tagi. Má þar nefna spekimál, hugleiðingar, sagnfræði, vísindalegar upplýsingar, frásagnir af því þegar hann reyndi að kristna landið og Frakklandssaga. Hann skrifaði líka um ferðir sínar þegar hann sagðist vera að ferðast um landið til að sinna vísindarannsóknum."

,,Sölvi eignaðist dótturina Stefaníu Kristínu með Júlíönu Sveinbjörnsdóttur. Stefanía fór til Vesturheims 1899."

Sölvi fæddist að Völlum í Vallhólmi. Foreldrar: Jón Stefánsson bóndi á Völlum, Skinþúfu og víðar og Ragnheiður Þorfinnsdóttir. Sölvi ólst upp með foreldrum sínum, þar til faðir hans og hálfbræður fluttust til vesturheims um aldamótin 1900. Eftir 1896 dvaldist Halldór Einarsson áður bóndi á Íbishóli, á Völlum og hjá honum lærði Sölvi járnsmíði. Árið 1900 réðst hann vinnumaður til sr. Jóns Magnússonar sem fluttist að Ríp í Hegranesi. Frá Ríp fluttist Sölvi til Sauðárkróks árið 1902 og bjó þar til dánardægurs. Fyrstu árin stundaði Sölvi járnsmiði en vorið 1907 bað Gránufélagið hann að fara til Akureyrar og kynna sér gæslu og viðhald mótorvéla. Samningar tókust um þetta og tók Sölvi við vélstjórn á bát félagsins "Fram", er hann kom til Sauðárkróks sumarið 1907 og hafði hann það starf á hendi til ársins 1914, er báturinn var seldur til Hríseyjar. Nokkru síðar var keyptur til Sauðárkróks vélbáturinn Hringur og var Sölvi vélstjóri á honum á sumrum og fram á haust. 1922 gerðist han gæslumaður og stöðvarstjóri við rafstöð, sem fékk afl sitt frá mótorvélum. Árið 1933 er reist vatnsaflstöð fyrir Sauðárkrók og tók hann við stjórn þeirrar stöðvar og hafði hana á hendi til ársins 1942, að hann lét af störfum vegna veikinda. Sölvi kvæntist Stefaníu Marínu Ferdinandsdóttur frá Hróarsstöðum í Vindhælishreppi, þau eignuðust sjö börn ásamt því að ala upp bróðurson Stefaníu.

Sölvi Sveinsson er fæddur á Sauðárkróki árið 1950, sonur hjónanna Sveins Sölvasonar og Margrétar Kristinsdóttur. ,,Hann varð stúdent frá Menntaskólanum á Akureyri, lauk síðan BA-prófi í íslensku og sagnfræði frá Háskóla Íslands og cand. mag.-prófi í sögu frá sama skóla 1980. Þá las hann einnig uppeldis- og menntunarfræði við HÍ. Sölvi starfaði um tíma hjá Alþingi og síðar við kennslu í grunn- og framhaldsskólum. Frá 1998 til 2005 var hann skólameistari Fjölbrautaskólans við Ármúla og síðan Verzlunarskóla Íslands til 2008. Þá tók við starf hjá menntamálaráðuneytinu og loks gegndi hann starfi skólastjóra Landakotsskóla 2010–2014. Sölvi hefur skrifað allnokkrar bækur, einkum um íslenskt mál og málsögu, bæði kennslubækur fyrir framhaldsskóla og fræðirit ætluð almenningi. Einnig hefur hann skrifað kennslubók um norræna goðafræði. Þá hefur hann gefið út endurminningabók, birt ferðaþætti og skrifað fjölda greina og pistla í bækur og tímarit um söguleg efni, móðurmálið o.fl."

Sölvi er skráður sem fósturbarn á Munkaþverá í Eyjafirði 1785. Árið 1801 er hann skráður sem vinnumaður á Hólum í Hólasókn, Skagafirði. Hann er prestur á Hjaltastöðum í Blönduhlíð, Skagafirði frá 1807 til 1844. Faðir: Þorkell Ólafsson (1748-1820), prestur að Hvalnesi á Miðnesi og síðar á Hólum í Skagafirði. Var prófastur í Skagafjarðarprófastdæmi 1787 til 1805.
Eiginkona Sölva var Þórey Guðmundsdóttir (1781 - eftir 1845). Saman áttu þau a.m.k. fjögur börn (Sveinn, Jakob, Gísli og Þórarinn).

Sölvína Baldvina Konráðsdottir, f. á Ystahóli í Sléttuhlíð 18.04.1898, d. 07.08.1974 á Borgarspítalanum í Reykjavík. Sölvína ólst upp hjá foreldrum sínum á Ystahóli og síðr á Mýrum. Þau bjuggu við góðan efnahag en misstu tvö barna sinna, soninn á barnsaldri og yngstu dótturina af fjórum 13 ára gamla, er hún varð úti í hríðarbyl á leið úr skóla. Sölvína var yngst systranna sem eftir lifðu og þegar eldri systurnar fóru að heima varð hún stoð foreldra sinna. Hún var talin fyrir jörð og búi síðustu árin áður en hún giftist eiginmanni sínum, Pétri. Eftir fimm ára búskap fór Sölvína til ljósmóðurnáms í Reykjavík og útskrifaðist sem ljósmóðir haustið 1933. Starfaði hún síðan sem ljósmóðir í Fellshreppi fram um 1950, en árið 1951 fluttist fjölskyldan alfarin til Reykjavíkur. Einnig þjónaði Sölvína sem ljósmóðir í Haganes- og Holtshreppum 1946-1947. Fyrstu árin eftir komuna til Reykjavíkur hafði hún kostgangara en gerðist síðan vökukona á elliheimilinu Grund meðan hún hafði heilsu til. Einnig starfaði hún mikið fyrir Mæðrastyrksnefnd.
Maki: Pétur Björgvin Björnsson (21.03.1904-16.03.1975). Pétur hóf búskap á Mýrum, föðurleifð konu sinnar, árið 1928. Þar byggðu þau hjónin timburhús á steyptum kjallara. Eftir 15 ára búskap á Mýrum keyptu þau hjón Keldur, næstu jörð við Mýrar og bjuggu þar til ársins 1951. Þar byggði pétur einnig íbúðarhús úr steinsteypu, einnig byggði hann upp hluta útihúsanna og sléttaði og stækkaði túnin. Eftir að sauðfél var allt skorið niður árið 1949 komst los á þau og veturinn sem fjárlaust var unnu þau við húsvörslu og rekstur Breiðfirðingabúðar í Eeykjavík en ráku hótel í Haganesvík á sumrin. Vorið 1951 fluttust þau svo alfarin til Reykjavíkur með fjölskyldu sína. Pétur og Sölvína eignuðust tvo syni og ólu einnig upp fjögur fósturbörn.

Tuxen var danskur skordýrafræðingur. Hann var á Mælifelli í Skagafirði 1944 við rannsóknir og kom hér oft eftir það og hélt tengslum við Kristmund Bjarnason og fjölskyldu hans til hinsta dags. Tuxen var víðfrægur fyrir störf sín um heim allan m.a. fyrir rit sín. Tuxen var driffjöður ritraðarinnar The Zoology of Iceland.

Stanley Guðmundsson, síðar Melax, f. að Laugalandi á Þelamörk 07.12.1893 (að eigin sögn, 11.12. skv. kirkjubók), d. 20.06.1969 í Reykjavík. Foreldrar: Guðmundur Jónsson á Laugalandi og unnusta hans Guðný Oddný Guðjónsdóttir. Er Stanley var á þriðja ári andaðist faðir hans snögglega áður en þau móðir hans hugðust ganga í hjónaband. Hann ólst upp hjá móður sinni, á Akureyri og þar í grennd. Hún fylgdi honum og hélt heimili fyrir hann á námsárunum í Reykjavík. Hann gekk í Gagnfræðaskólann á Akureyri og var við barnakennslu á Akureyri næstu vetur. Haustið 1913 fór hann í fjórða bekk Menntaskólans í Reykjavík og lauk stúdentsprófi þaðan vorið 1916. Þá um haustið fór hann í guðfræðideild Háskólans og lauk þaðan prófi 1920. Skömmu síðar tók hann upp ættarnefnið Melax fyrir sig og fjölskyldu sína. Var vígður til Barðsprestakalls 1920 og skipaður í embætti vorið eftir. Var þar prestur í ellefu ár eða til vors 1931 er honum var veittur Breiðabólsstaður í Vesturhópi og þjónaði hann þar til 1960, er hann fluttist til Reykjavíkur eftir hartnær 40 ára prestsskap. Fyrstu árin var móðir hans ráðskona hjá honum. Stanley var í hreppsnefnd Haganeshrepps og oddviti hennar 1928-1931, sóknarnefndarformaður í 36 ár, stöðvarstjóri og bréfhirðingarmaður á Breiðabólsstað 1931-1960. Prófdómari í nálægum skólahverfum mestalla sína prestskapartíð.
Maki (g. 18.11.1928): Guðrún Ólafsdóttir Melax (15.09.1904-26.07.1999) frá Haganesi í Fljótum. Þau eignuðust fimm börn. Einnig tóku þau tvö börn í fóstur eftir að faðir þeirra, Björn Jónsson, drukknaði af þilskipinu Maríönnu í maí 1922. Þau voru Jónína Guðrún Björnsdóttir(1916-1966) og Sigurbjörn Halldór Björnsson (1919-1986). Móðir þeirra var Rósa Jóakimsdóttir.

Sonur Alberts Þiðrikssonar frá Sviðningi og k.h. Elínar Petrínu Pétursdóttur. Fæddur í Vesturheimi. Búsettur í Víðirnesbyggð á Nýja-Íslandi, kvæntist Guðmundu Jósefsdóttur Johnson.

Stefán Árnason fæddist 18. desember 1952.
Hann var framkvæmdarstjóri í prentsmiðjunni SÁST á Sauðárkróki.
Kona hans var Þórunn Oddný Þórhallsdóttir (1958-)

Foreldrar: Ásgrímur Steinsson og Guðrún Kjartansdóttir á Gautastöðum í Stíflu. Stefán ólst upp hjá foreldrum sínum. Bóndi í Tungu 1870-1975, Stóru Brekku 1875-1883 og í Efra Ási 1883-1930. Hann gróðursetti trjálund við bæ sinn og ræktaði garðjurtir í stórum stíl, sem var afar sjaldgæft á þeim tíma. Kvæntist Helgu Jónsdóttur (1845-1923), þau eignuðust fjögur börn sem upp komust.

Fæddur að Nautabúi í Lýtingsstaðahreppi. Foreldrar: Árni Eiríksson frá Skatastöðum og Steinunn Jónsdóttir frá Mælifelli. Stefán flutti ungur með foreldrum sínum að Reykjum í Tungusveit og ólst þar upp. Um fermingaraldur fluttist Stefán með foreldrum sínum til Akureyrar og lauk þar gagnfræðaprófi 1911. Lá leiðin síðan til Reykjavíkur þar sem hann gekk í Menntaskólann. Þar bjó hann um skeið í Unuhúsi. Þýddi m.a. bækurnar Þrúgur reiðinnar eftir Steinbeck og bækur eftir Hemningway og Hamsun. Dvaldi um tíma í Bandaríkjunum og síðar í Danmörku. Um 1925 fór hann til Ameríku og dvaldist þar um árabil. Heimkominn gegndi hann m.a. kennarastörfum og veitti forstöðu vinnumiðlunarskrifstofunni á Akureyri. Stefán Bjarman var kunnur sem einn allra snjallasti bókmenntaþýðandi hérlendis, og þýddi m.a. Steinbeck, Hemingway og Hamsun.
Maki 1: Ágústa Kolbeinsdóttir, saumakona. Þau eignuðust ekki börn.
Maki 2: Þóra Eiðsdóttir Bjarman, iðnverkakona. Þau eignuðust ekki börn.

Sonur Eiríks Jónssonar og Sigríðar Hannesdóttur í Djúpadal. Fór í nám austur að Eiðum í tvo vetur og útskrifaðist hann þaðan vorið 1921. Að Eiðadvölinni lokinni hélt hann kyrru fyrir í Djúpadal og tók þar við búi ári 1923. En árið 1925 breytti hann til og brá sér við fjórða mann til Kanada. Ameríkuárin urðu rúm 30, og ævintýrin, sem Stefán sagðist hafa farið til þess að leita, sniðgengu hann svo sannarlega ekki. Þar vestra starfaði hann m.a. við ýmiskonar byggingastörf og í gullnámu. Hann kom heim fyrir fullt og allt árið 1957. Stefán kvæntist ekki en eignaðist dóttur með Kristínu Sigfúsdóttur (1893-1941).

Stefán Erlendsson, f. 20.09.1908, d. 16.06.1991. Foreldrar: Erlendur Helgason (1884-1964) og Guðríður Jónsdóttir (1885-1911). STefán ólst upp á Þorljótsstöðum í Vesturdal fyrstu tvö árin en þá flutti fjölskyldan að í Tungusveit. Móðir hans lést árið 1911 en faðir hans bjó áfram á Breið í tíu ár eftir það og kvæntist aftur, Moniku Sæunni Magnúsdóttur.
Bóndi í Bakkakoti í Vesturdal í Skagafirði. Bifreiðastjóri. Síðast búsettur á Akureyri.
Maki: Helga Hjálmarsdóttir (03.07.1919-26.02.2007) frá Bakkakoti. Þau eignuðust tvö bör. Þau bjuggu í Bakkakoti 1937-1945 og á Mælifelli 1945-1947. Síðan fluttu þau til Akureyrar og áttu þar heima til æviloka. Þar fékkst Stefán við ýmsa vélavinnu. o

Stefán Eysteinn Sigurðsson fæddist 27. mars 1926. Foreldrar hans voru Sigurður Pétursson verkstjóri í vitabyggingum og Margrét Björnsdóttir húsmóðir. Eiginkona Eysteins var Kristín Guðmundsdóttir, f. 22. júní 1929, d. 6. ágúst 2006, þau eignuðust fimm börn. ,,Eysteinn ólst upp á Sauðárkrók og vann við vitabyggingar með föður sínum þegar hann hafði aldur og þroska til. Eftir að þau fluttu til Reykjavíkur hóf hann nám í bifvélavirkjun hjá Þ.Jónsson & Co og starfaði hann þar og síðar hjá Vélalandi alla sína starfsævi."

Sonur Guðríðar Pétursdóttur og Friðriks Stefánssonar í Valadal. Kvæntist Ingibjörgu Jónsdóttur (1915-2012) frá Reynistað, þau eignuðust sex börn.