Broddi Björnsson frá Framnesi, f. 1939.

Broddi Reyr Hansen, f. 1970. Starfsmaður við Háskólann á Hólum.

Bruno Schweizer fæddist 3. maí 1897 í Dissen við Ammervatn í Bæjaralandi. Hann stundaði nám í germönskum fræðum við háskólana í Munchen, Innsbruck og Freiburg og lauk doktorsprófi í þjóðfræði árið 1925.

Á árunum 1927-1931 starfaði hann við Sprachatlas málvísndastofnunina í Marburg en 1931 sneri Bruno aftur á heimaslóðir og starfaði við háskólann í Munchen. Á árunum 1935-1936 ferðaðist Bruno á eigin vegum um Ísland þar sem hann gat stundað þjóðfræðirannsóknir. Í ferðunum tók hann yfir 1000 ljósmyndir, sem margar hverjar eru einstakar í sinni röð, enda lýsa þær samfélagi sem var á hverfanda hveli, en tæknibyltingin hafði þegar hafið innreið sína í íslenskar sveitir. Í ferðum sínum um Ísland kynntist hann konu sinni Þorbjörgu Jónsdóttur frá Heiðarseli á Síðu, Flutti Þorbjörg með manni sínum til Þýskalands og eignuðust þau tvo syni, Helga og Gunnar.

Í stríðinu urðu þeir atburðir sem áttu eftir að reynast fjölskyldunni afdrifaríkir. Árið 1940 stóðu fyrir dyrum þjóðflutningar þýskumælandi fólks frá Suður-Tírol á Ítalíu til Þýskalands og var hlutverk Brunos að skrá menningarverðmæti sem flytja átti. Vann hann að margvíslegum rannsóknum á lifnaðarháttum og tungumáli Tírol þjóðverjana og tók upp mikið magn af töluðu máli, sem enn er verið að rannsaka af málvísindamönnum. Þetta verkefni vann hann undir stjórn Ahnenerbe, stofnun sem hafði sitthvað á samviskunni og var undir stjórn SS og Heinrich Himmler. Að loknu stríði var hann handtekinn, eins og aðrir sem líkt var á fyrir komið og fluttur í gæslubúðir í Garmisch. Þar sat hann í 11 mánuði án ákæru, enda var hann aldrei í nasistaflokknum eða hafði unnið óhæfuverk í þeirra nafni.

Að loknu gæsluvarðhaldinu tókst fjölskyldunni að flytja til Íslands, árið 1948 og dvaldist Bruno hér á landi til hausts 1949 er hann fór aftur heim til Diessen. Erfitt reyndist fyrir hann að fá starf við sitt hæfi á Íslandi og fjölskyldan fylgdi á eftir árið 1952. Hagur fjölskyldunnar virtist vænkast á ný og Bruno fékk verkefni við sitt hæfi. Hins vegar var Bruno ekki heilsuhraustur og þann 11. nóvember 1958 lést hann úr hjartaáfalli.

Eftir lát manns síns bjó Þorbjörg áfram í Diessen ásamt sonum sínum. Helgi varð doktor í sálfræði og er prófessor við háskólann í Innsbruck. Gunnar starfar við forna iðn Schweizerættarinnar og rekur tinverksmiðju í Diessen. Árið 1990 sneri Þorbjörg aftur heim til Íslands og settist að í dvalarheimilinu Klausturhólum á Kirkjubæjarklaustri. Þar lést hún 31. janúar 2002 99 ára að aldri.

Eins og áður sagði eru ljósmyndir Brunos einstakar á margan hátt. Hann var nákvæmur þegar kom að því að taka myndir af fornum byggingum eða starfsháttum en hafði einnig auga fyrir myndbyggingu og skemmtilegum augnablikum. Mannamyndir hans eru sterkar og svipbrigðin njóta sín vel ekki síst í myndum af börnum.

Myndir Brunos bera með sér að hann hugðist nýta þær í kynningu á Íslandi og íslenskri menningu, þess vegna eru landslagsmyndir nokkuð fyrirferðamiklar. Hann lét handlita nokkrar filmur og hélt ófáa fyrirlestra um Ísland í Þýskalandi þar sem myndirnar voru sýndar.

Bryndís fæddist á Akureyri. Dóttir Brynjólfs Sveinssonar menntaskólakennara og Þórdísar Haraldsdóttur húsfreyju. Var bankastarfsmaður á Akureyri og Reykjavík.
Systur Bryndísar: Helga tvíburasystir hennar og Ragnheiður, en hún var elst þeirra systra.

Verkakona á Sauðárkróki. Fór til Reykjavíkur árið 1944 og vann fyrst sem vinnukona við húsverk hjá ýmsum, síðan í 10 ár í mötuneyti við Útvegsbankann. Eftir það alllengi á hótelum og veitingastöðum í Reykjavík, síðast á Hrafnistu og Elliheimilinu Grund. Jafnframt húsfreyja í Reykjavík.

Bryndís Jónsdóttir, f. í Skagen í Danmörku 07.09.1925, d. 26.12.2020. Foreldrar: Jón Stefánsson listmálari og Sigríður Zoega ljósmyndari.

Bryndís fæddist á Húsavík. Foreldrar: Sólveig Bjarnadóttir, og Karl Jónatansson. Eiginmaður Bryndisar var Áki Elísson, hann er látinn. Þau eignuðust fjögur börn.
Bryndís er systurdóttir K.B.

Bryndís Pétursson fæddist 6. maí 1947 á Sauðárkróki. Maður hennar var Bjarni Leifs Friðriksson (1940-2009), bóndi á Sunnuhvoli.

Foreldrar: Margrét Ingibjörg Pála Sveinsdóttir frá Sauðárkróki og Sigurðar Björnssonar Litlu-Giljá.

Verkakona á Sauðárkróki. Kvæntist Júlíusi Pálssyni, þau eignuðust þrjú börn og ólu upp dótturson sinn.

Brynja Björg Bragadóttir fæddist á Sauðárkróki 24. desember 1956. Foreldrar hennar eru Sigurlaug Sveinsdóttir og Bragi Þ. Sigurðsson, Sauðárkróki. Brynja giftist 1976 Ómari Imsland rafmagnsverkfræðingi. Þau skildu 2005. Þau eignuðust fjóra syni. ,,Brynja ólst upp á Sauðárkróki og gekk þar í barna- og gagnfræðaskóla, lauk síðan námi frá Eiðaskóla og tók síðar sjúkraliðapróf og vann um skeið sem sjúkraliði á Landakotsspítala. Hún bjó tæpan áratug í Danmörku á meðan Ómar stundaði þar nám og vinnu. Eftir að synir hennar uxu úr grasi varð hún skólaliði í Mýrarhúsaskóla fram á þetta ár. Hún bjó lengst af á Seltjarnarnesi."

Brynja er sjúkraliði að mennt. Var varaþingmaður Samfylkingarinnar um tíma.

Ólst upp á Sauðárkróki hjá móðurforeldrum sínum þeim Júlíusi Pálssyni og Brynhildi Jónsdóttur. Kvæntist Vibekku Bang árið 1963, þau eignuðust tvo syni. Þau ráku Bókabúð Brynjars á Sauðárkróki frá árinu 1982 til ársins 2005. Búsettur á Sauðárkróki.

Brynjólfur fæddist á Minna Garði í Mýrarhreppi í Dýrafirði 12. júlí 1921. Hann fluttist ungur með foreldrum sínum að Kotanúpi og ólst þar upp. Brynjólfur fór í Bændaskólann á Hvanneyri 1943 og lauk þaðan prófi 1945. Árið 1946 keypti hann jörðina Vaðla ásamt bróður sínum, en þar ráku þeir félagsbú til ársins 1989. Brynjólfur sat í hreppsnefnd Mosvallahrepps 1970 - 1986 og var oddviti síðustu fjögur árin. Hann var í stjórn Búnaðarfélags Mosvallahrepps og í sóknarnefnd Holtssóknar 1950 - 1990, þar af formaður frá 1985. Brynjólfur var organisti við Holts-og Kirkjubólskirkjur 1960 til ársloka 2000. Hann lék einnig á harmonikku á samkomum og dansleikjum á árunum 1940-1980.
Brynjólfur kvæntist 1957 Brynhildi Kristinsdóttur, þau eignuðust þrjú börn.

Var í foreldrahúsum í Noisomhed, Vestmannaeyjasókn 1870. Bóndi á Refsstöðum, en lengst af bóndi í Þverárdal, Bólstaðarhlíðarhr., A-Hún. Síðar gerðist hann umboðssali.

Frá Stokkahlöðum, Eyjafirði, lést níu ára gamall.

Foreldrar: Eiríkur Eiríksson b. á Skatastöðum og k.h. Hólmfríður Guðmundsdóttir. Brynjólfur ólst upp hjá foreldrum sínum á Skatastöðum en fór 16 ára í ársvist til Sveins bróður síns að Breiðargerði í Tungusveit. Síðan var hann um þriggja ára skeið vinnumaður á Ábæ í Austurdal. Lauk prófi frá Bændaskólanum á Hólum 1895. Eftir það vann hann að jarðabótum á vorin, í kaupavinnu á sumrin en kenndi börnum á vetrum. Bóndi í Breiðargerði 1904-1909, á Hofi í Vesturdal 1909-1910, á Gilsbakka í Austurdal 1919-1923 en bjó áfram á jörðinni til 1931 er þau fluttu til Akureyrar og bjuggu þar síðan. Maki: Guðrún Guðnadóttir frá Villinganesi, þau eignuðust sjö börn.

Brynjólfur var frá Ásgeirsbrekku í Skagafirði, fæddur árið 1898. Foreldrar hans voru Sveinn Benediktsson og Ingibjörg Jónsdóttir. Eiginkona hans var Þórdís Haraldsdóttir, þau eignuðust þrjár dætur. Brynjólfur fór til Akureyrar í gagnfræðaskóla og lauk þaðan prófi 1922 og stúdentsprófi frá Menntaskólanum í Reykjavík 1927. Fluttist það sama ár aftur til Akureyrar og var kennari við Barnaskólann 1927-1928, Gagnfræðaskólann 1927-1930 og Iðnskólann 1928-1931. Kennari við Menntaskólann 1930-1968, lengi yfirkennari. Brynjólfur kenndi einkum íslensku og stærðfræði; einnig landafræði og eðlisfræði. Mörgu öðru sinnti hann, sat m.a. í stjórn Kaupfélags Eyfirðinga 1951-1972, sinnti framkvæmdastörfum við Fjórðungssjúkrahúsið á Akureyri 1954-1964 og var lengi formaður Fræðsluráðs Akureyrar, auk fjölda annarra trúnaðarstarfa. Var síðast í Reykjavík.

Frá Geitaskarði, bæjarfulltrúi í Hafnarfirði.

Brynleifur Sigurjónsson fæddist á Gili í Svartárdal 20. desember 1917. Foreldrar hans voru Sigrún Tobíasdóttir húsfreyja og Sigurjón Helgason, bóndi í Geldingaholti, þar sem Brynleifur ólst upp. ,,Í lok desember 1955 giftist Brynleifur Öldu Gísladóttur en þau höfðu þá verið trúlofuð og búið saman í áratug. Þau bjuggu lengst á Laufásvegi 27 í Reykjavík en fluttu um aldamótin á Skúlagötu 40. Þau voru barnlaus. Brynleifur starfaði sem flutningabílstjóri og leigubílstjóri, m.a. á Hreyfli."

Brynleifur Tobíasson fæddist í Geldingaholti í Langholti, Skagafirði þann 20. apríl 1890.
Hann var yfirkennari Menntaskólans á Akureyri og áfengisvarnarráðunautur ríkisins frá 1954 til æviloka.
Fyrri kona hans var Sigurlaug Hallgrímsdóttir (1893-1922). Seinni kona hans var Guðrún Guðnadóttir (1900-1958).
Brynleifur lést 27. febrúar 1958.

Ljósmyndari í Reykjavík.

Sonur Alberts Þiðrikssonar frá Sviðningi og k.h. Elínar Petrínu Pétursdóttur. Fæddur í Vesturheimi. Bóndi á Steinsstöðum. Kv. Margréti Jósefsdóttur Johnson. Hann var mjög músíkalskur og um langt skeið kirkjuorganisti.

Kristján 10. (Christian Carl Frederik Albert Alexander Vilhelm af Glücksborg) var sonur Friðriks 8. og Lovísu drottningar. Hann var konungur Danmerkur frá 1912 til 1947. Eftir að Ísland varð fullvalda ríki þann 1. desember 1918 var hann einnig konungur konungsríkisins Íslands. Eftir stofnun lýðveldis á Íslandi 1944 var hann einungis konungur Danmerkur. Hann var bróðir Karls Danaprins, sem varð Hákon 7. Noregskonungur 1905. Kristján var hávaxinn og þótti mynduglegur, alvörugefinn og skyldurækinn. Hann lauk stúdentsprófi 1889 og var fyrstur Danakonunga til að hafa slíkt próf. Því næst þjónaði hann í hernum, í ýmsum herdeildum. Hann varð krónprins 1906 þegar faðir hans, Friðrik 8., varð konungur, og var sjálfur krýndur konungur að föður sínum látnum, árið 1912.

Hákon 7. fæddur Christian Frederik Carl Georg Valdemar Axel var fyrsti konungur Noregs eftir sambandsslitin við Svíþjóð árið 1905. Hákon var sonur Friðriks 8. og Lovísu drottningar. Hákon giftist þann 22. júlí 1896 Maud Bretaprinsessu, yngstu dóttur Alberts Játvarðs sem seinna varð Játvarður 7., og konu hans Alexöndru drottningar. Þau eignuðust einn son þann 2. júlí 1903 sem var skírður Alexander Edward Christian Frederik og varð Ólafur 5. Noregskonungur.

Christian Hansen, f. á Amager við Kaupmannahöfn 09.03.1856, d. 11.04.1930. Foreldrar: Hans Christian Hansen (f. 1818) og kona hans Trine (f. um 1830).
Christian nam ungur að árum beykisiðn og fékk sveinbréf árið 1876. Fékk hann atvinnutilboð frá Noregi, Grænlandi og Íslandi í kjölfarið og valdi að koma til Íslands. Til Sauðárkróks kom hann í júní 1876. Réðst hann til Christan Popps kaupmanns. Fór svo til Danmerkur um haustið en kom vorið eftir, alkominn til Íslands. Var bóndi á Sauðá 1882 til dánardags og rak einnig Hótel Tindastól um tveggja ára skeið.
Maki (g. 13.10.1879): Björg hansen (29.11.1861-08.02.1940) frá Garði í Hegranesi. Þau eignuðust átta börn.

Fæddur á Akureyri en flutti ársgamall með foreldrum sínum til Danmerkur og ólst þar upp uns þau fluttust til Sauðárkróks árið 1885. Faðir hans rak verslun á Sauðárkróki og starfaði Christian við verslunina fyrst um sinn en tók svo alveg við rekstri hennar árið 1893. Aðal verslunin var á Sauðárkróki en útibú á Hofsósi og í Kolkuósi. Verslun Popp var önnur stærsta verslunin í Skagafirði á þessum tíma. ,,Popp var að mörgu leyti stórhuga í verslun sinni og fitjaði upp á ýmsum nýjungum í atvinnuháttum. Hann lét t.d. verka hafsíld, gerði tilraun með álakistu í kílnum milli Áshildarholtsvatns og Miklavatns, og hann stofnaði ásamt fleirum hlutafélög, sem kallað var Reykjarhólsgarðurinn. Var girt af allmikið land á Reykjarhóli í Seyluhreppi og hafin þar kartöflurækt við jarðhita. Var þetta allt brautryðjendastarf hvert á sínu sviði, og stóð hið síðastnefnda í nokkur ár. Útgerð hafði Popp þó nokkra. Hafði hann einnig fiskmótttöku í Drangey, Selvík og víðar, og fisktökuskipin Skagfirðingur, Stormfuglinn og Fálkinn, sem hann átti hvert á eftir öðru, stunduðu fiskveiðar jafnframt. Árið 1902 brann íbúðarhús hans. Tengdafaðir hans teiknaði þá fyrir hann nýtt hús, sem kom svo tilhöggvið frá Danmörku og var sett hér upp árið 1903. Nýja húsið, Villa Nova, sem þá þótti glæsilegasta íbúðarhús á Norðurlandi, var bæði dýrt í byggingu og sérstaklega dýrt í rekstri. Fór því að halla mjög undan fæti efnalega fyrir Popp eftir þetta. Hann varð að losa sig við útibúin og loks að selja alla verslunina 1912. Sama ár flutti hann til Danmerkur með fjölskylduna." Kona Popps var Paula Anna Lovise, þau eignuðust þrjú börn, fyrir hafði Popp eignast son sem lést eins árs gamall.

Húsfreyja á Hraunum í Fljótum, Skag. Húsfreyja í Reykjavík 1910. Kvæntist Einari Baldvini Guðmundssyni (eldri) á Hraunum á Fljótum.

Verslunarmær á Akureyri 1930. Kona Svavars Dalmanns Þorvaldssonar. Síðast búsett í Reykjavík.

Sonur Benedikts Hannessonar og Sigrúnar Daníelsdóttur. Daníel var aðeins fjögurra ára gamall þegar hann sigldi til Vesturheims með foreldrum sínum. Hermaður í fyrri heimsstyrjöldinni. Kaupmaður í Kanada. Kvæntist Daisy Ethel Tucker.

Daníel Davíðsson fæddist í Kárdalstungu í Vatnsdal, 4. maí 1872. Faðir: Davíð Davíðsson (1823-1921) bóndi á Kötlustöðum, Gilá A-Hún.. Móðir: Þuríður Gísladóttir (1835-1928) húsfreyja á Kötlustöðum. Lærði ljósmyndum hjá Joni J. Dahlman. Var í framhaldsnámi í Kaupmannahöfn um 1901-1902. Vann við ýmis sveitastörf. Rak ljósmyndastofu á Sauðárkróki 1902-1909 í húsi er hann lét byggja og nefndist "Ljósmyndarahúsið". Tók einnig myndir á ferðalögum sínum um Skagafjörð. Var aðstoðarmaður Sigurðar Pálssonar læknis á Sauðárkróki. Bóndi á Breiðsstöðum í Gönguskörðum í Skagafirði 1910-1919, Heiðarseli (Dalsá) í sömu sveit 1920-1922, Hróarsstöðum á Skagaströnd 1922-1924 og í Neðra-Nesi á Skaga 1924-1930. Flutti þá að Syðri-Ey á Skagaströnd og bjó þar til dánardags. Plötu- og filmusafn hans er glatað. Maki: Magnea Aðalbjörg Árnadóttir (1883-1968), húsfreyja. Saman áttu þau 7 börn. Daníel átti eitt fósturbarn.

Foreldrar: Jónína Guðrún Einarsdóttir og Ingólfur Daníelsson á Steinsstöðum. Fósturforeldrar Daníels voru Hannes Halldór Kristjánsson og Sigríður Benediktsdóttir í Hvammkoti.
Daníel var bóndi í Laugabóli í Lýtingsstaðahreppi í Skagafirði 1944-1945 og var áfram þar eftir að hann brá búi. Hann hóf búskap á Brenniborg á Neðribyggð í Lýtingsstaðahreppi árið 1956 og bjó þar fram til ársins 1963. Flutti aftur að Laugabóli er hann brá búi á Brenniborg. Síðar búsettur í Kópavogi. Ókvæntur.

Daniel Johannes Glad, f. 30.07.1927, d. 26.05.2015. Foreldrar: Edvin og Evi Glad. Daniel ólst upp í Solberg í Finnlandi og nam í verslunarskóla í Helsinki. Þaðan fór hann í herþjónustu, þar sem hann kynntist eiginkonu sinni. Daniel fór í biblíuskóla í Svíþjóð 1950-1952. Hann flutti til Íslands 1952 og stundaði trúboð innan Hvítasunnuhreyfingarinnar. Daniel og Marianne bjuggu á Sauðárkróki þar sem þau sáu um Hvítasunnukirkjuna. Eftir mörg ár þar fluttu þau aftur til Finnlands og voru þar í tæp tvö ár. Snéru þá aftur til Íslands og fluttu í Stykkishólm þar sem Daniel tók við Hvítasunnukirkjunni. Árið 1970 fluttu þau til Reykjavíkur. Samhliða kirkjustarfi þar ferðaðist Daniel um landið sem trúboði.
Maki: Marianne Glad (f. 1932) þau eignuðust fjögur börn.

Daníel er fæddur í Neskaupstað, sonur hjónanna Þorsteins Árnasonar læknis frá Sjávarborg og Önnu Siggerðar Jóhannsdóttur. Daníel er tónlistarmaður og píanisti, var við nám í Hollandi. Eiginkona hans er Hrafnhildur Vigfúsdóttir, þau eiga þrjú börn. Búsettur á Akureyri.

Sonur Tómasar Ísleikssonar og Guðrúnar Jóelsdóttur í Kolkuósi (1891-1903), þau fluttu til Winnipeg 1903. Stundaði nám við Wesley College í Winnipeg, starfaði sem blaðamaður.

Davíð fæddist í Fagraskógi þann 21. janúar árið 1895. Foreldrar hans voru Stefán Baldvin Stefánsson bóndi og síðar alþingismaður og Ragnheiður Davíðsdóttir frá Hofi í Hörgárdal. Davíð lauk gagnfræðaprófi frá Gagnfræðaskólanum á Akureyri árið 1911. Á árunum 1915 – 1916 dvaldist hann í Kaupmannahöfn og hófst skáldferill hans þar. Síðar hóf hann nám við Menntaskólann í Reykjavík og lauk þaðan stúdentsprófi árið 1919 en það ár kom fyrsta ljóðabók hans út, hún ber heitið Svartar fjaðrir. Davíð dvaldist öðru hvoru erlendis, meðal annars í nokkra mánuði á Ítalíu árið 1920 og svo í Noregi 1923. Árið 1925 tók Davíð við föstu starfi sem bókavörður á Amtsbókasafninu á Akureyri. Hann lét formlega af störfum sem bókavörður árið 1951.

Foreldar hennar voru Hólmfríður Elín Helgadóttir saumakona og Magnús Halldórsson beykir. Dóra giftist Rögnvaldi Ólafssyni (Valda rakara) frá Siglufirði, þau eignuðust fimm börn, fyrir átti Rögnvaldur einn son.

Dóttir Daníels Ólafssonar og Svanhildar Loftsdóttur, síðast á Framnesi. Verslunarkona í R.vík, ókvænt og barnlaus.

Dýrfinna Gunnarsdóttir fæddist 15. apríl 1907. Hún var dóttir Gunnars Ólafssonar og Sigurlaugar Magnúsdóttur.
Dýrfinna var húsfreyja á Máná á Tjörnesi um alllangt árabil.
Maður hennar var (Jóhann) Egill Sigurðsson (1893-1972).
Dýrfinna lést í Sjúkrahúsi Húsavíkur 23. júní 1994.

Foreldrar: Árni Magnússon og Anna Rósa Pálsdóttir í Utanverðunesi. Dýrleif ólst upp hjá foreldrum sínum og fluttist með þeim til Sauðárkróks árið 1907. Naut hún barna- og unglingafræðslu þar. Dýrleif starfaði mikið með ungliðadeild Góðtemplara reglunnar og í Ungmennafélaginu Tindastóli þar sem hún var heiðursfélagi. Dýrleif starfaði einnig allmikið með verkakvennafélaginu Öldunni og sat í stjórn um skeið, söng einnig um nokkurra ára skeið með Kirkjukór Sauðárkróks. Dýrleif kvæntist Guðmundi Sveinssyni árið 1919 og það sama ár hófu þau búskap á Hóli í Sæmundarhlíð. Ári síðar fluttu þau til Sauðárkróks og bjuggu þar síðan, þau eignuðust sjö börn. Eftir að börn þeirra hjóna voru uppkomin, starfaði Dýrleif við fiskvinnslu hjá KS á meðan starfsævi entist.

Dóttir Jóns Björnssonar b. á Ögmundarstöðum og k.h. Kristínar Steinsdóttur. Kvæntist Þórði Kristinssyni, þau voru búsett í Reykjavík.

Dóttir Flóvents Jóhannssonar bústjóra á Hólum og b. á Sjávarborg og k.h. Margrétar Jósefsdóttur. Kvæntist Guðmundi Skarphéðinssyni skólastjóra á Siglufirði. Húsfreyja á Siglufirði.

Edda var augnlæknir,dóttir Björns Sigurðssonar læknis á Keldum og Unu Jóhannesdóttur ritara. Edda giftist Leifi Börnssyni lækni.Þau skyldu. Börn þeirra eru Árni, Björn og Helga.

Edda Hrönn Gunnarsdóttir, f. 19.11.1965.
Bjó um tíma á Hvammstanga.

Búsett á Sauðárkróki

Eðvald Eilert Friðriksson Möller, f. 28.10.1875 á Skagaströnd, d. 24.02.1960 á Akureyri. Foreldrar: Friðrik E. Möller, síðar póstmeistari á Akureyri og kona hans Ragnheiður Jónsdóttir. Eðvald varð stúdent frá Lærða skólanum 1896. Fór eftir það til náms í læknisfræði í Kaupmannahöfn en lauk því námi ekki. Heimkominn stofnaði hann Sápuverksmiðju. Þegar þeim rekstri lauk gerðist hann verslunarmaður hjá Ólafi Árnasyni á Stokkseyri. Eftir það stundaði hann verslunarstörf til æviloka, m.a. í Haganesvík í Fljótum. Eftir að konan hans féll frá árið 1946 bjó hann í skjóli barna sinna, lengst af hjá dóttur sinni á Akureyri.
Maki: Pálína Margrét Jóhannesdóttir Möller, f. 26.12.1871, d. 22.06.1946. Þau eignuðust fjögur börn.

Eðvald Gunnlaugsson fæddist þann 31. ágúst 1923. Hann var kaupmaður á Sauðárkróki, síðast búsettur í Reykjavík. Kona hans var Málfríður Laufey Eyjólfsdóttir (Fríða) (1918-2009).
Eðvald gekk undir nafninu Eddi Gull og kona hans Fríða Edda Gull.

Dóttir Jónínu Guðrúnar Einarsdóttur og Ingólfs Daníelssonar b. á Steinsstöðum og víðar. Rafsuðumaður, lengst í Stálvík í Garðabæ og búsettur syðra, síðast veiðivörður í Skagafirði, þá til heimilis hjá Friðriki bróður sínum í Laugarhvammi. Ókvæntur.

Dóttir Halldórs Einarssonar b. í Álftagerði, Íbishóli, Grófargili o.v. og k.h. Sigríðar Jónasdóttur. Efemía kvæntist Sigurjóni Gíslasyni, þau bjuggu á Syðstu-Grund og eignuðust einn son saman sem lést eins árs gamall. Fyrir hafði Efemía eignast einn son. Einnig ólu þau upp systurson Efemíu frá þriggja ára aldri.

Fæddur að Felli í Kollafirði á Ströndum. Foreldrar: Ragnheiður Eggertsdóttir og Arnór Árnason, prestur á Felli í Kollafirði og Hvammi í Laxárdal. Um 4 ára aldur flutti Eggert með fjölskyldu sinni að Hvammi í Laxárdal og ólst þar upp til fullorðinsára. Haustið 1919 fór hann í Bændaskólann á Hvanneyri og lauk þar námi 1921. Nokkru síðar lauk Eggert prófi í Samvinnuskólanum og stundaði eftir það búskap um skeið en fluttist svo til Vestmannaeyja og gerðist reikningshaldari. Síðar fór hann til Reykjavíkur og gerðist prentsmiðjustjóri hjá Gutenberg þar til hann lét af störfum vegna aldurs. Aflaði sér réttinda sem löggiltur endurskoðandi og hafði endurskoðun reikningar og skattskýrslugerð að aukastarfi.
Maki 1: Sigríður. Þau áttu tvær dætur. Þau skildu eftir stutta samveru.
Maki 2: Jóhanna Guðríður Tryggvadóttir. Þau áttu einn son. Þau skildu eftir fárra ára sambúð.
Maki 3: Stefanía Benónýsdóttir (1917-1972). Þau eignuðust þrjú börn.

Eggert Bergsson f. 28.11.1929 á Unastöðum í Kolbeinsdal í Skagafirði. Foreldrar: Bergur Magnússon bóndi á Unastöðum, f. 1896 og kona hans Ingibjörg Kristín Sigfúsdóttir, f. 1892. Maki: Ingunn Jónsdóttir frá Skálafelli í Suðursveit. Þau eignuðust fjögur börn og fyrir átti Ingunn einn son. Eggert ólst upp í Skagafirði en fluttist ásamt fjölskyldu sinni til Siglufjarðar árið 1948. Þremur árum síðar fluttist hann til Reykjavíkur og nam húsasmíði. Hann starfaði lengst af við smíðar, lengst af hjá ÍAV víðs vegar um landið. Frá árinu 1972 rak hann sitt eigið byggingafyrirtæki, Berg sf. Var virkur félagsmaður innan Bridgesambandsins og vann til fjölda verðlauna á því sviði.

Eggert Ólafur Briem fæddist á Kjarna í Eyjafirði. Faðir: Gunnlaugur Briem sýslumaður. Móðir: Valgerðar Árnadóttur húsfreyja. Eggert lauk stúdentsprófi úr Bessastaðaskóla 1831 og var síðan skrifari hjá föður sínum til 1834. Það ár sama ár var hann settur sýslumaður Eyjafjarðarsýslu um tíma í forföllum föður síns. Eggert hélt svo til náms við Kaupmannahafnarháskóla og lauk lögfræðiprófi þaðan 1841. Eftir að Eggert kom til Íslands starfaði hann hjá Hoppe stiftamtmanni í Reykjavík til 1843. Þá var hann skipaður sýslumaður í Rangárvallasýslu en var þar aðeins eitt ár því hann varð sýslumaður Ísfirðinga 1844 og var þar til 1848. Þá fékk hann Eyjafjarðarsýslu og settist að á Espihóli. Hann var þjóðfundarmaður Eyfirðinga 1851 og var settur amtmaður í norður- og austuramti 1852-1852. Árið 1861 var Eggert skipaður sýslumaður í Skagafjarðarsýslu og bjó fyrst í Viðvík, fluttist svo að Hjaltastöðum en síðan að Reynistað og var þar allt til 1884, þegar hann lét af embætti og fluttist til Reykjavíkur. Eiginkona: (giftust 18. ágúst 1845) Ingibjörg Eiríksdóttir (1827– 1890) og áttu þau nítján börn en þrettán náðu fullorðinsaldri.

Sonur Jean Valgard Claessen kaupmanns á Sauðárkróki og Kristínar Eggertsdóttur Briem. Hæstaréttarlögmaður í Reykjavík. Húsbóndi í Reykjavík 1910. Hæstaréttarmálaflutningsmaður á Reynistað, Skildinganesi, Reykjavíkursókn, Kjós. 1930. Kvæntist Soffíu Jónsdóttur kennara, þau eignuðust tvær dætur.

Fæddur í Sölvanesi, sonur Jóns Péturssonar og Solveigar Eggertsdóttur á Nautabúi, þar sem Eggert ólst upp frá sjö ára aldri. ,,Eftir fermingu dvaldist Eggert á Breiðabólsstað í Vesturhópi og stundaði nám hjá Hálfdáni presti Guðjónssuni, síðar vígslubiskupi. 17 ára gamall tók Eggert að sér að safna hestum í Skagafirði til afnota við konungskomuna og þjóðhátíðina á Þingvöllum árið 1907. Var hann í konungsfylgdinni allan tímann og rak hestana norður að því loknu. Hjá Duus vann hann um sumarið og tókst að afla sér námseyris til dvalar í Verslunarskóla Íslands. Útskrifaðist þaðan vorið 1910 og hóf störf hjá föðurbróður sínum, Pálma Péturssyni, sem þá var kaupfélagsstjóri. Árið 1912 réðst Eggert í það nýkvongaður að kaupa allar eigur Poppsverslunar á Hofsósi og alla Hofstorfuna. Um var að ræða verslunarhús, íbúðarhús með sölubúð, kornvöruhús, vörugeymslu, sláturhús, þurrfiskhús, fjórar sjóðbúðir, fiskverkunarhús og svonefnt Ásgrímshús, ásamt öllum lóðarréttindum og hlunnindum, sem þessu fylgdu. Einnig keypti hann stórbýlið Hof á Höfðaströnd ásamt Hofsgerði, Háagerði, Ártúni, Hvammkoti, Naustum og Svínavöllum að viðbættu Garðshorni. Á Hofi dvaldist Eggert til ársins 1914 er hann fluttist til Reykjavíkur. Á þessum árum gerðist hann umboðsmaður fyrir breskan hestakaupmann og hélt því til ársins 1917, er ríkið tók í sínar hendur alla slíka sölu. Árið 1916 keypti Eggert Tungu við Suðurlandsbraut og rak þar kúabú. Ári síðar hafði hann einnig keypt Gufunes, Knútskot, Eiði og Geldinganes í Mosfellssveit ásamt því að reka einnig bú á Kálfatjörn á Vatnsleysuströnd. Einnig hafði hann á leigu jörðina Ósagerði í Ölfusi og stundaði heyskap í Borgarfirði. Árið 1919 keypti hann Reykhóla á Barðaströnd þar sem hann ætlaði að koma upp stóru hrossaræktarbúi. Sama ár hófst hann handa við að byggja 50 kúa fjós í Gufunesi. En um þetta leyti skall kreppan mikla á svo Eggert neyddist til að selja Reykhóla og Gufunes og var nú komin í töluverðar fjárhagskröggur. Árið 1922 hóf hann þó útgerð og rekstur íshúss í Innri-Njarðvík og keypti jörðina hálfa 1924. Á árunum 1922-1948 rak hann umfangsmikla útgerð og fiskverkun í Innri-Njarðvík og reisti þar hraðfrystihús, eitt það stærsta hér á landi á þessum tíma. Árin 1924-1931 var Eggert búsettur í Reykjavík en umsvif hans áttu sér engin hreppamörk. 1932 fluttist hann til Vestmannaeyja þar sem hann gerðist umboðsmaður Shell og stundaði þar eigin útgerð og stofnsetti m.a. eigin lifrarbræðslu. Rak síldarsöltun á Sauðárkróki árin 1930-1934, kom upp skipasmíðastöð í Innri-Njarðvík og var einn af stofnendum Sölumiðstöðvar hraðfrystihúsanna. Með tilkomu hersins seldi Eggert töluvert land undir flugvöll og vænkaðist fjárhagur hans þá nokkuð. Um þetta leyti keypti hann Kirkjubæina á Rangárvöllum og stofnaði þar hrossaræktarbú. Jafnframt var hann einn forvígismanna að stofnun Landssambands hestamanna 1949." Eggerti var jafnan lýst svo: ,,engum líkur að hvatleik sínum og áræði".
Eggert kvæntist Elínu Sigmundsdóttur frá Vindheimum, þau eignuðust tvær dætur.

Foreldrar: Jón Sveinsson, f. 1815, prestur á Mælifelli í Skagafirði og víðar og kona hans Hólmfríður Jónsdóttir, f. 1821. Drukknaði á Gefjunni á leið til náms í Danmörku. Sagður eiga unnustu og í einni heimild er getið um konu, Sigurbjörgu Ingimundardóttur f. 1827 og barn þeirra Sólveigu, f. 1869.

Foreldrar: Kristján Þorvaldsson b. í Stapa og k.h. Sæunn Lárusdóttir. Um aldamótin mun Eggert hafa numið söðla- og aktygjasmíði á Stóra-Vatnsskarði eða þar um slóðir. Að því loknu settist hann að á Sauðárkróki og stundaði þar iðn sína af áhuga og alúð. Hin síðari árin rak hann jafnframt smáverslun á Sauðárkróki. Í ágúst 1916 fluttust þau hjón suður til Reykjavíkur. Þar stofnaði Eggert söðlasmiðjuna "Sleipni" og stundaði þar iðn sína með miklum myndarskap, á meðan líf og heilsa entist. Sagt var, að hann gengi ekki hart eftir greiðslu fyrir verk sín og vörur, ef fátækir áttu í hlut. Kvæntist Sumarrósu Sigurðardóttur, fæddri að Bræðraá í Sléttuhlíð, þau eignuðust þrjú börn. Sumarrós lést 1927. Ári síðar kvæntist Eggert Oddbjörgu Jónsdóttur frá Reykjavík, þau eignuðust tvö börn saman.

Fæddur á Hjaltastöðum í Blönduhlíð, sonur Eggerts Briem sýslumanns á Reynistað og Ingibjargar Eiríksdóttur. Eggert varð stúdent frá Reykjavíkurskóla 1887 með 1. eink., cand. júris. Kaupmannahöfn 1893 með 1. eink. Sama ár settur málafl.maður við landsyfirréttinn. Settur sýslumaður í Norður-Múlasýslu 1896, fékk Skagafjarðarsýslu 1897 og var sýslumaður þar til 1904. Skrifstofustjóri í Stjórnarráðinu í Reykjavík 1904-1915. Dómari í landsyfirréttinum 1915-1919. Skipaður hæstaréttardómari 1919-1935. Sat í stjórn Búnaðarfélags Íslands 1909-1919 og í landskjörstjórn 1916-1926. Kvæntist Guðrúnu Jónsdóttur frá Auðkúlu, þau eignuðust tvö börn.

Foreldrar: Arnór Árnason (1860-1938) prestur í Hvammi í Laxárdal og seinni kona hans, Ragnheiður Eggertsdóttir (1862-1937). Maki: Steingrímur Guðmundsson frá Gufudal í A-Barð, prentsmiðjustjóri hjá Ríkisprentsmiðjunni Gutenberg. Þau eignuðust tvær dætur. Bjuggu m.a. í Kaupmannahöfn og síðar á Grettisgötu 46 í Reykjavík.

Bóksali í Reykjavík (fornbókasali)

Egill Bjarnason var fæddur í Uppsölum í Akrahreppi, Skagafirði þann 9. nóvember 1927. Egill var Búfræðikandídat, héraðsráðunautur á Sauðárkróki og framkvæmdastjóri Búnaðarsambands og Ræktunarsambands Skagafjarðar um áratugaskeið. Hann gegndi fjölmörgum trúnaðarstörfum, var handhafi hinnar íslensku fálkaorðu, heiðursfélagi í Sögufélagi Skagfirðinga og hlaut margvíslegar viðurkenningar fyrir störf sín. Egill var búsettur á Öldustíg á Sauðárkróki. Kona hans var Anna Alda Vilhjálmsdóttir (f. 1928).
Egill lést á Sauðárkróki 15. apríl 2015.

Foreldrar: Eyjólfur Einarsson síðast b. á Reykjum í Tungusveit og k.h. Margrét Þormóðsdóttir. Lést aðeins tíu ára gamall árið 1896, sama ár og foreldrar hans.

Egill Jónasson ólst upp á Völlum í Víðimýrarsókn í Skagafirði. Faðir: Jónas Egilsson (1864-1942), bóndi á Völlum. Móðir: Anna Kristín Jónsdóttir (1865-1941), húsfreyja á Völlum. Egill er skráður nemandi í gagnfræðiskóla á Akureyri árið 1920 og bókbindari á Akureyri árið 1930.

Safnvörður að Hnjóti

Eiður Birkir Guðvinsson fæddist á Stóru-Seylu í Skagafirði 4. apríl 1940. Foreldrar hans voru Guðvin Óskar Jónsson, bóndi og síðar verkamaður og Lovísa S. Björnsdóttir. ,,Eiður ólst upp á Sauðárkróki en var í sveit á sumrin í Skagafirði, fyrst á Stóru-Seylu en síðan lengstum á Hafsteinsstöðum. Hann fór ungur að vinna ýmis tilfallandi störf, m.a. hjá Byggingarfélaginu Hlyn. Eiður hóf síðan störf hjá Mjólkursamlagi Kaupfélags Skagfirðinga á Sauðárkróki árið 1962 og vann þar til eftirlaunaaldurs, árið 2007, lengst af við ostagerð og -pökkun. Eiður hafði mikið yndi af tónlist og kom m.a. á fót minningarsjóði sem enn þann dag í dag styrkir efnilega nemendur Tónlistarskóla Skagafjarðar." Eiður var ókvæntur og barnlaus.

Fæddur í Sörlatungu í Barkárdal. Foreldrar: Guðmundur Guðmundsson og Guðný Loftsdóttir. Þau bjuggu lengst á Þúfnavöllum í Hörgárdal. Einar var bóndi, hreppstjóri og oddviti og kom að margvíslegum félagsmálum. Skrifaði talsvert, m.a. mikið um Skriðuhrepp hinn forna og setti fram umdeildar kenningar um sögu.
Maki 1: Lára Friðbjarnardóttir frá Staðartungu, þau eignuðust 3 börn.
Maki 2: Líney Guðmundsdóttir, þau eignuðust 2 börn.

Eiður Sigurjónsson f. 10.09.1893 á Þorleifsstöðum í Blönduhlíð. Foreldrar: Sigurjón Jónsson Ósland og Sigurjóna Magnúsdóttir. Ólst upp á Óslandi í Óslandshlíð. Gekk í Gagnfræðaskóla Akureyrar og Hólaskóla. Vann við verslun Ólafs Jenssonar á Hofsósi við afgreiðslu og skrifstofustörf. Bóndi á Skálá 1918-1954. Kennari í Fellshreppi í 35 ár. Í hreppsnefnd frá 1923 og oddviti frá 1928, sýslunefndarmaður 1925-1942 og 1946-1954. Hreppstjóri 1935-1954. Í stjórn Kaupfélags Skagfirðinga í 24 ár. Fluttist til Reykjavíkur 1964 og gerðist þingvörður og stundaði það starf fram til síðasta árs. Kvæntist árið 1918 Guðlaugu Veróniku Franzdóttur f. 1896 á Vatni á Höfðaströnd. Foreldrar: Franz Jónatansson bóndi og kennari í Málmey á Skagafirði og Jóhanna Gunnarsdóttir. Eiður og Verónika eignuðust fjögur börn.

Fæddur á Minna-Mosfelli í Grímsnesi. Foreldrar: Arnór Jónsson bóndi þar og kona hans Guðrún Þorgilsdóttir. Maki: Sigríður Þorláksdóttir Johnson, þau eignuðust sex börn.
,,Stúdentspróf Lsk. 1901. Lagði fyrst stund á norræna málfræði við Hafnarháskóla, en hvarf frá því. Lögfræðipróf Hafnarháskóla 1906. Yfirréttarmálaflutningsmaður 1907. Heiðursdoktor í lögum Háskóla Íslands 1936. Hrl. 1945. Ritstjóri Fjallkonunnar 1907. Kennari við Lagaskólann í Reykjavík 1908–1911. Prófessor í lögum við Háskóla Íslands 1911–1915. Skipaður 4. maí 1915 ráðherra Íslands, lausn 4. janúar 1917. Varð þá að nýju prófessor í lögum og gegndi því embætti til 1932, enda þótt hann fengi lausn í október 1919 og væri stjórnmálaritstjóri Morgunblaðsins og Ísafoldar veturinn 1919–1920. Rektor Háskóla Íslands 1918–1919 og 1929–1930. Jafnframt var hann skattstjóri í Reykjavík 1922–1928 og formaður niðurjöfnunarnefndar, sat í nefndinni til 1932. Hæstaréttardómari 1932–1942. Skipaður 16. desember 1942 dóms- og menntamálaráðherra, lausn 16. september 1944, en falið að gegna störfum áfram um stundarsakir, fékk lausn 21. september. Hæstaréttardómari 1944–1945. Afkastamikill rithöfundur og samdi fjölda rita og greina um lögfræði, sögu Íslendinga o. fl. Heiti nokkurra bókanna eru: Réttarstaða Íslands. Meðferð opinberra mála. Þjóðréttarsamband Íslands og Danmerkur. Réttarsaga Alþingis. Þjóðabandalagið. Alþingi og frelsisbaráttan 1845–1874. Árnesþing á landnáms- og söguöld. Annaðist útgáfu Alþingisbóka og fleiri merkra heimildarrita um íslensk lög og dóma o. fl."

Einar Baldvin Guðmundsson, f. á Hraunum í Fljótum 04.09.1841, d. 28.01.1910 í Haganesvík. Foreldrar: Guðmundur Einarsson (1811-1841) bóndi, hreppstjóri og umboðsmaður á Hraunum og kona hans Helga Gunnlaugsdóttir (1822-1880) frá Neðra-Ási í Hjaltadal. Guðmundur lést rúmum mánuði eftir að Einar fæddist en hann ólst upp á Hraunum með móður sinni og síðari manni hennar, Sveini Sveinssyni frá Haganesi. Hann lærði undir skóla hjá sr. Daníel Halldórsyni í Glæsibæ við Eyjafjörð en sótti ekki um skólavist í latínuskólanum eins og til stóð heldur lagði fyrir sig trésmíði, járnsmíði og skipasmíði. Bóndi á Hraunum 1866-1893 en brá búi er hann missti aðra konu sína. Var þó áfram á Hraunum næstu árin en börn hans tóku við jörðinni. Auk búsins rak Einar útgerð og gerði út á þorsk og hákarl. Einnig stundaði hann skipasmíðar og aðrar smíðar. Hann reisti stórt timburhús á Hraunum 1874-75 sem var annað í röð timburhúsa til íbúðar í sýslunni. Einnig jók hann æðarvarp á jörðinni til muna. Árið 1878 sigldi Einar til Noregs að kynna sér veiðiaðferðir Norðmanna, fiskverkun, bátasmíði og ýmsar tæknilegar nýjungar. Eftir heimkomuna hóf hann tilraunir með síldveiðar ásamt mági sínum, Snorra Pálssyni verslunarstjóra á Siglufirði. Einar stóð fyrir miklum brúarbyggingum í Skagafirði framundir 1890 en einnig fór hann í Borgarfjörð og byggði fyrstu stórbrúna þar, yfir Hvítá á Barnafossi. Hann smíðaði fyrstu dragferjuna hér á landi á Vesturós Héraðsvatna. Nokkru eftir að hann brá búi stofnsetti hann verslun í Haganesvík, um 1898 og rak hana í samlagi við Gránufélagið til æviloka. Einar var hreppstjóri Holtshrepps 1866-1872 og 1890-1898, oddviti 1882-1884 og 1886-1892. Sýslunefndarmaður 1874-1877 og 1889-1895. Alþingismaður Skagfirðinga 1874-1878 er hann sagði af sér þingmennsku og hélt utan til Noregs. Hann var sæmdur heiðursmerki dannebrogsmanna og veitt verðlaun úr sjóði Kristjáns konungs IX.
Eftir Einar liggja ýmsar greinar í blöðum, m.a. grein um bátasmíði sem birtist í Andvara.
Maki 1: Kristín Pálsdóttir (1842-1879) frá Viðvík. Þau eignuðust átta börn sem upp komust.
Maki 2: Jóhanna Jónsdóttir(1839-1893) frá Glaumbæ. Þau eignuðust eitt barn sem dó í æsku.
Maki 3: Dagbjört Magnúsdóttir (1865-1937). Þau eignuðust þrjú börn.

Foreldrar: Guðmundur Davíðsson b. og hreppstjóri á Hraunum og k.h. Ólöf Einarsdóttir frá Hraunum. Lauk gagnfræðaprófi á Akureyri 1910, stúdentsprófi frá MR 1913 og cand. phil. frá Kaupmannahafnarháskóla árið 1915. Stundaði jafnframt nám í landbúnaðarhagfræði við danska Landbúnaðarháskólann til 1916. Sneri aftur heim til Íslands árið 1917 og tók við búskap á Hraunum 1918 og bjó þar til 1945. Nokkur síðustu búskaparár sín hafði Einar ekki kvikfénað og vann þá á ýmsum stöðum á vetrum. Var hann m.a. nokkra vetrarparta bókavörður á Amtbókasafninu á Akureyri. Einar sinnti ýmsum trúnaðarstörfum fyrir sveit sína og samfélag. Sat í hreppsnefnd í 12 ár, þar af oddviti í þrjú, mörg ár í stjórn Samvinnufélags Fljótamanna og um tíma formaður þess. Eftir að hann brá búi og seldi jörðina flutti hann til Reykjavíkur og bjó þar eftir það. Starfaði þar við skrifstofustörf til 73 ára aldurs og eftir það í nokkur ár hjá Orðabók Háskólans. Einar skrifaði talsvert um hugðarefni sín, m.a. langa grein um þróun fæðuöflunar og atvinnuhátta og áhrif hennar á siðferðislega þróun mannsins og hamingju hans. Grein þessi var birt 1954. Um svipað efni fjallaði hann í bók sinni Þungir straumar sem kom út árið 1951. Hann fékkst einnig töluvert við þýðingar, veigamest af því er bókin Of Human Bondage sem fékk íslenska nafnið Fjötrar. Einar kvæntist ekki en eignaðist dóttur með Þrúði Ólafsdóttur Briem.

,,Faðir Einars var Benedikt Sveinsson, alþingismaður og sýslumaður og móðir hans hét Katrín Einarsdóttir, húsmóðir. Einar gekk í Lærða Skólann í Reykjavík þaðan sem hann varð stúdent 1884. Hann fór því næst til Kaupmannahafnar og útskrifaðist sem lögfræðingur úr Hafnarháskóla 1892. Einar stofnaði fyrsta dagblað Íslands, Dagskrá, árið 1896, sem studdi Heimastjórnarflokkinn, og var sjálfur ritstjóri þess í tvö ár. Hann átti þátt í stofnun Landvarnarflokksins árið 1902 og gaf út blaðið Landvörn samhliða því. Einar átti þátt í því að koma á laggirnar fyrstu loftskeytastöð landsins árið 1905. Hann kom einnig að útgáfu blaðanna Þjóðin (1914–15), Þjóðstefna (1916–17) og Höfuðstaðurinn (1916–17). Einar var mikill áhugamaður um virkjun fallvatna og stofnaði ásamt öðrum Fossafélagið Títan 1914 til athugunar á því hvort arðbært væri að byggja virkjanir við Þjórsá. Ekkert varð úr þeim fyrirætlunum fyrr en um hálfri öld seinna þegar Búrfellsvirkjun var byggð. Á árunum 1907–21 ferðaðist Einar mikið. Hann fór til Noregs, Edinborgar í Skotlandi, sneri aftur til Kaupmannahafnar (1908-10) en eyddi svo sjö árum í London (1910–17) áður en hann fór enn aftur til Kaupmannahafnar (1917–21), þess í milli hafði hann stuttar viðkomur á Íslandi. Hann sneri endanlega aftur heim til Íslands 1921 og bjó í Reykjavík næstu árin, þó svo að hann hafi oft verið langdvölum erlendis, meðal annars í Þýskalandi, á Spáni og í Norður-Afríku. Þá lét hann fara fram rannsóknir á námum í Miðdal, til þess að skoða möguleikana á málmvinnslu og sementsframleiðslu. Síðustu átta árum ævi sinnar eyddi Einar í Herdísarvík á Reykjanesskaga, þar sem hann lést 1940."
Helstu verk:
Sögur og kvæði (1897)
Pétur Gautur (1901) (Þýðing á leikriti Henrik Ibsen)
Hafblik (1906) (Kvæði)
Hrannir (1913) (Kvæði)
Vogar (1921) (Kvæði)
Hvammar (1930) (Kvæði)

Stud. juris. á Laufásvegi 46, Reykjavík 1930. Stjórnarfulltrúi í Reykjavík 1945. Aðalendurskoðandi, prófessor og ættfræðingur. Höfundur Lögréttumannatals og fleiri rita.

Einar Bragi fæddist á Eskifirði árið 1921. Foreldrar hans voru Sigurður Jóhannsson skipstjóri og Borghildur Einarsdóttir húsmóðir. Einar stundaði nám í bókmenntum, listasögu og leikhússögu í Lundi og Stokkhólmi.
Einar var rithöfundur , skáld og þýðandi, m.a þýddi hann leikrit Strindbergs og Ibsens, ljóðlist og margt fleira. Eftir hann liggur fjölda rita, m.a. Saga Eskifjarðar.
Einar stofnaði tímaritið Birting (yngri) og var hann ábyrgðarmaður þess.
Einar hlaut margskonar viðurkenningar, m.a. sænsk-íslenskuverðlaunin og þýðingingarverðlaun Sænsku akademíunnar.

Foreldrar: Einar Björnsson sjómaður á Brekku, Hofsósi (1897-1948) og kona hans Margrét Anna Guðmundsdóttir húsmóðir og verkakona (1909-1987).

Foreldrar: Eyjólfur Einarsson síðast b. á Reykjum í Tungusveit og k.h. Margrét Þormóðsdóttir. Foreldrar hans létust bæði árið 1896. Fór þá í fóstur að Undirfelli í Vatnsdal til Bjargar föðursystur sinnar. Árið 1914 kvæntist hann Áslaugu Benediktsdóttur frá Skinnastöðum á Ásum. Bóndi á Hrafnabjörgum í Svínadal 1917-1918, á Sléttu í Fljótum 1918-1924, í Flugumýrarhvammi í Blönduhlíð 1924-1933, á Steinsstöðum 1933-1938 og í Glaumbæ 1938-1942. Fór þaðan vestur að Húnsstöðum. Það sama ár, 1942, skildu þau hjón að borði og sæng. Fór Einar þá til Siglufjarðar þar sem hann stundaði síldar- og verkamannavinnu. Árið 1946 tók hann saman við Önnu Sigmundsdóttur frá Bjarnastöðum í Unadal, þau bjuggu alla sína búskapartíð á Siglufirði. Einar eignaðist ekki börn.

For­eldr­ar hans voru Gísli Eylert Eðvalds­son hár­skera­meist­ari og Hulda Ein­ars­dótt­ir. ,,Ein­ar lauk bú­fræðiprófi frá Hvann­eyri vorið 1951, var í verk­legu bú­fræðinámi í Dan­mörku og Svíþjóð næstu tvö árin og út­skrifaðist bú­fræðikandí­dat frá Hvann­eyri 1955. Ráðunaut­ur í naut­griparækt fyr­ir Naut­griparækt­ar­sam­band Borg­ar­fjarðar 1955-58, bóndi á Stóra-Hrauni í Kol­beinsstaðahreppi 1958-60, bú­stjóri og til­rauna­stjóri fjár­rækt­ar­bús­ins á Hesti í Borg­ar­f­irði 1960-74, héraðsráðunaut­ur hjá Búnaðarsam­bandi Skag­f­irðinga 1974-84 og bóndi á Syðra-Skörðugili 1974-2000 og stundaði sauðfjár­rækt, hross­a­rækt og loðdýra­rækt. Ein­ar var mik­ill frum­kvöðull í fé­lags­starfi bænda. Hann sat í stjórn Fé­lags hrossa­bænda frá stofn­un 1975, var formaður þess 1984-93, sat í stjórn Sam­bands ís­lenskra loðdýra­rækt­enda í 13 ár og var formaður þess 1984-93. Hann var fram­kvæmda­stjóri Hross­a­rækt­ar­sam­bands Skag­f­irðinga 1974-84 og síðan formaður til 1993, vann að stofn­un Loðdýra­rækt­ar­fé­lags Skag­f­irðinga og var formaður þess fyrstu níu árin. Var stofn­andi og formaður Fé­lags hrossa­bænda í Skagaf­irði 1975-94, aðal­hvatamaður að stofn­un fóður­stöðvar­inn­ar Mel­rakka hf. á Sauðár­króki og stjórn­ar­formaður henn­ar fyrstu fimm árin, vann að stofn­un Fé­lags sauðfjár­bænda í Skagaf­irði og sat í stjórn fyrstu sex árin. Ein­ar var jafn­framt aðal­hvatamaður að stofn­un Lands­sam­taka sauðfjár­bænda og sat í stjórn fyrstu árin."
Maki: Ásdís Sigurjónsdóttir (1949-, þau eignuðust fjóra syni. Fyrir átti Einar kjördóttur.

Einar var fæddur að Stóragerði í Hörgárdal í Eyjafirði. Foreldrar hans voru Jón Jónasson bóndi og Guðrún Jóhannesdóttir húsfreyja. Einar var búfræðingur að mennt; útskrifaðist frá Hólum 1909. Hann gegndi fjölda trúnaðarstarfa fyrir Glæsibæjarhrepp. Hann átti sæti í hreppsnefnd 1916-1938, lengst af oddviti og hreppstjóri 1938.
Árið 1910 hóf hann kennslu við Glæsibæjarhrepp til ársins 1940. Einar stundaði búskap á Laugalandi frá 1925.